Τρίτη 31 Μαρτίου 2009
Κατάληψη της πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθηνών
ΣΗΜΕΡΑ ΤΡΙΤΗ 31 ΜΑΡΤΗ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ ΤΟ ΚΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
* Για αλληλεγγύη στους/στις καταληψίες της πρυτανείας του Αριστοτελείου πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης που απειλούνται με αντισυγκεντρώσεις και αστυνομική εισβολή, από τις πρυτανικές αρχές για την κίνηση αλληλεγγύης τους στν Κ. Κούνεβα και ενάντια στο δουλεμπορικό καθεστώς στις εργολαβίες των πανεπιστημίων.
* Για αλληλεγγύη στην κατάληψη Ματσάγγου στον Βόλο, που μετά από παραγγελία του τοπικού εισαγγελέα, απειλείται με αστυνομική εισβολή, με πρόσχημα έρευνα για εκρηκτικά και ναρκωτικά.
* Για αλληλεγγύη στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37 στην Κυψέλη, που μετά από 21 χρόνια, με πρόσχημα το νόμο περί χρησικτησίας απειλείται με βίαιη εκκένωση.
* Για αλληλεγγύη στους υπόλοιπους , κατειλημμένους - αυτοοργανωμένους χώρους, την Villa Amalias, την Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά, το στέκι Άνω Κάτω Πατησίων και το κτήμα Προποπούλου στην Αθήνα, την κατάληψη Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο Κρήτης, την κατάληψη Rosa Nera στα Χανιά, την κατάληψη Παραρτήματος στην Πάτρα, την κατάληψ Αντιβίωση στα Γιάννενα, την κατάληψη Βύρωνος 3 στην Καβάλα και τις καταλήψεις ΥΦΑΝΕΤ, Terra Ingognitra, ΔΕΛΤΑ, Ορφανοτροφείου και Libertaria στην Θεσσαλονίκη, που στοχοποιούνται από την πρόσφατη παραγγελία του εισαγγελέα Αρείου Πάγου Σανιδά, για έρευνες στο εσωτερικό τους και σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς τους.
* Για αλληλεγγύη στους κατειλημμένους - αυτοοργανωμένους χώρους μέσα στις πανεπιστημιακές σχολές, που επίσης στοχοποιούνται από την παραγγελία Σανιδά για έλεγχο στο εσωτερικό τους και την επαπειλούμενη άρση του πανεπιστημιουακού ασύλου.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΥΤΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
και όσο για τα πρωθούμενα μέτρα ποινικοποίησης της "περιύβρισης αρχής" και της "κάλυψης προσώπου":
ΜΠΑΤΣΟΙ - ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ - ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΙ
Κατάληψη Πρυτανείας
* Για αλληλεγγύη στους/στις καταληψίες της πρυτανείας του Αριστοτελείου πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης που απειλούνται με αντισυγκεντρώσεις και αστυνομική εισβολή, από τις πρυτανικές αρχές για την κίνηση αλληλεγγύης τους στν Κ. Κούνεβα και ενάντια στο δουλεμπορικό καθεστώς στις εργολαβίες των πανεπιστημίων.
* Για αλληλεγγύη στην κατάληψη Ματσάγγου στον Βόλο, που μετά από παραγγελία του τοπικού εισαγγελέα, απειλείται με αστυνομική εισβολή, με πρόσχημα έρευνα για εκρηκτικά και ναρκωτικά.
* Για αλληλεγγύη στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37 στην Κυψέλη, που μετά από 21 χρόνια, με πρόσχημα το νόμο περί χρησικτησίας απειλείται με βίαιη εκκένωση.
* Για αλληλεγγύη στους υπόλοιπους , κατειλημμένους - αυτοοργανωμένους χώρους, την Villa Amalias, την Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά, το στέκι Άνω Κάτω Πατησίων και το κτήμα Προποπούλου στην Αθήνα, την κατάληψη Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο Κρήτης, την κατάληψη Rosa Nera στα Χανιά, την κατάληψη Παραρτήματος στην Πάτρα, την κατάληψ Αντιβίωση στα Γιάννενα, την κατάληψη Βύρωνος 3 στην Καβάλα και τις καταλήψεις ΥΦΑΝΕΤ, Terra Ingognitra, ΔΕΛΤΑ, Ορφανοτροφείου και Libertaria στην Θεσσαλονίκη, που στοχοποιούνται από την πρόσφατη παραγγελία του εισαγγελέα Αρείου Πάγου Σανιδά, για έρευνες στο εσωτερικό τους και σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς τους.
* Για αλληλεγγύη στους κατειλημμένους - αυτοοργανωμένους χώρους μέσα στις πανεπιστημιακές σχολές, που επίσης στοχοποιούνται από την παραγγελία Σανιδά για έλεγχο στο εσωτερικό τους και την επαπειλούμενη άρση του πανεπιστημιουακού ασύλου.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΥΤΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
και όσο για τα πρωθούμενα μέτρα ποινικοποίησης της "περιύβρισης αρχής" και της "κάλυψης προσώπου":
ΜΠΑΤΣΟΙ - ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ - ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΙ
Κατάληψη Πρυτανείας
Κατάληψη Πρυτανείας Παντείου Πανεπιστημίου
Aλληλεγγύη-Aντίσταση-Aξιοπρέπεια
Η επίθεση με βιτριόλι στο πρόσωπο της Κωσταντίνας Κούνεβα στις 23/12, καθαρίστρια στον ΗΣΑΠ, μέσω της εταιρείας επινοικίασης εργαζομένων καθαρισμού ΟΙΚΟΜΕΤ, και γραμματέα της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού, έφερε στην επιφάνεια με τον πιο βίαιο τρόπο τις μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας που βιώνουν οι περίπου 20.000 εργαζόμενοι/ες καθώς και το καθεστώς υπεργολαβιών σύμφωνα με το οποίο γίνεται ο καθαρισμός των δημοσίων κτιρίων και χώρων.
Και στα Πανεπιστήμια, ο καθαρισμός των κτιρίων δίνεται ως υπεργολαβία, σε ιδιωτικές εταιρείες που υπό το καθεστώς της εργοδοτικής τρομοκρατίας απασχολούν τις εργαζόμενες/ους με μισθούς πείνας, τις περισσότερες φορές χωρίς καθόλου ένσημα αντί για βαρέα και ανθυγιεινά όπως θα έπρεπε.
Από τις 17 Μάρτη η πρυτανεία του Α.Π.Θ. τελεί υπό κατάληψη στην κατεύθυνση της έμπρακτης αλληλεγγύης στην Κ. Κούνεβα διεκδικώντας την άμεση πρόσληψη των εργαζόμενων στον καθαρισμό και τη φύλαξη από το ίδιο το πανεπιστήμιο.
Η δυναμική αυτή κίνηση φοιτητών και εργαζομένων, ενάντια στην μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, την επισφάλεια και το καθεστώς επινοικίασης φοβίζει το πολιτικό προσωπικό της αγοράς και του κράτους. Γι’ αυτό και συσπειρώνεται το αντιδραστικό μπλοκ. Οι πρυτανικές αρχές του Α.Π.Θ. μαζί με όλο το συρφετό των καθηγητάδων, που στήριξαν το προηγούμενο διάστημα την αναθεώρηση του Α.16 και την εφαρμογή του νόμου-πλαισίου, χρησιμοποιούν τα πάντα φιλόξενα σ’ αυτούς Μ.Μ.Ε για να κραυγάσουν τρομουστερικά για το άσυλο, να θέσουν τελεσίγραφο στους καταληψίες και να καλέσουν σε αντισυγκέντρωση με σκοπό τον τερματισμό της κατάληψης.
Συντάσσουν τις φωνές τους με όλους τους φύλακες της τάξης και της ασφάλειας των αφεντικών, με τους μπάτσους και τον εισαγγελέα Σανιδά, που απειλούν πλέον άμεσα όλες τις καταλήψεις εντός και εκτός σχολών, κάθε αυτοοργανωμένο και ελεύθερο χώρο αντίστασης.
Οι απειλές τους δεν μπορούν να μας καταστείλουν. Αντίθετα δυναμώνουν την αλληλεγγύη μας προς το Α.Π.Θ. και προς όλες τις καταλήψεις και γεννούν νέες εστίες αντίστασης.
Στο Πάντειο, τον καθαρισμό των κτιρίων έχει αναλάβει η εταιρεία ΑΝΑΞ που απασχολεί 22 εργαζόμενες/ους η πλειοψηφία των οποίων δουλεύουν για 24Ε /6ωρο, ανασφάλιστοι και υπό την επιτήρηση του προυστάμενου-ρουφιάνου του αφεντικού.
Στο εμπορικό κέντρο πάντειο, η ‘δωρεάν σίτιση’ είναι ένα ακόμα μαγαζί μιας και η διαχείριση του εστιατορίου δεν γίνεται από το ίδιο το πανεπιστήμιο, αλλά έχει δοθεί με μειοδοτικό διαγωνισμό σε κερδοσκοπική εταιρία catering, η οποία για να μειώσει το κόστος και να αυξήσει τα κέρδη της, εξουθενώνει τους υπαλλήλους της και ρίχνει επικίνδυνα την ποιότητα του φαγητού.
Ο τεράστιος όγκος σημειώσεων που χρησιμοποιούμε δεν τυπώνεται μέσα στη σχολή από μόνιμους υπαλλήλους, αλλά έχει δοθεί με υπεργολαβία σε ιδιωτικό τυπογραφείο στο Μενίδι.
Η βιβλιοθήκη βρίσκεται στην ίδια κατεύθυνση ιδιωτικοποίησης με τους μισούς περίπου εργαζόμενους/ες να έχουν προσληφθεί με ολιγόμηνες συμβάσεις ενώ καλύπτουν πάγιες ανάγκες και να απειλούνται κάθε χρόνο με απόλυση.
Σ’ αυτούς που σκούζουν στα τηλεπαράθυρα πως μέσα στο άσυλο δραστηριοποιούνται ομάδες βίας, απαντάμε πως αυτές οι ομάδες μας είναι γνωστές. Είναι οι εργολάβοι και οι εταιρίες που καταπατούν όλα τα εργασιακά δικαιώματα και κερδοσκοπούν ξεζουμίζοντας τους εργαζόμενους/ες, αφού χαίρουν ασυλίας και μέσα στα πανεπιστήμια.
Καταλαμβάνουμε την πρυτανεία του Παντείου, ενός πανεπιστημίου ρημαγμένου όπως είχε αποδειχθεί, από τις μίζες και τις ρεμούλες διαφόρων προσώπων με θεσμική εξουσία (πρυτανικής αρχής, καθηγητών κλπ.), ενάντια στην ελαστικοποίηση και τη μαύρη εργασία, ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία και τις εταιρίες υπεργολαβιών.
Ενάντια στο μεγάλο παζάρι των εργασιακών δικαιωμάτων που στήνεται εδώ μέσα με τους εργολάβους.
Οι απόψεις μας αυτές δεν αποτελούν έκφραση φιλανθρωπίας απέναντι στους ‘κακόμοιρους’ τους εργαζόμενους, ούτε μια πράξη ‘επαναστατικότητας’ εκ του ασφαλούς με την καβάτζα της οικογένειας. Δεν πηγάζουν από τον ξύλινο λόγο του στυλ ‘φοιτητές-εργατιά μια φωνή και μια γροθιά’. Είναι προϊόν της συνείδησης του γεγονότος πως στα χαμηλωμένα βλέμματα των καθαριστριών, βλέπουμε τον εαυτό μας σε λίγα χρόνια, αν όχι από τώρα. Συνείδησης του γεγονότος πως εμείς δε θα έχουμε διαφορετικό μέλλον , πως δε θα την βγάλουμε καθαρή, εμείς ατομικά. Πως αντίθετα με τις φαντασιώσεις που μας τρέφει ένα ολόκληρο σύστημα για το πανεπιστήμιο και μας μαύρα και ανασφάλιστα μας θέλουν να δουλεύουμε.
Μακριά από την επιθυμία να γίνουμε αφεντικά ή επιστήμονες-διαχειριστές των ζωών των άλλων, επιλέγουμε το βλέμμα των εργαζομένων, μεταναστών/στριών, των κρατούμενων, μαθητών/τριών να σταματήσει να είναι χαμηλωμένο.
Καταλαμβάνουμε την πρυτανεία του παντείου ενάντια στην καταστολή και όλο το νέο πακέτο νόμων που στοχοποιεί τις καταλήψεις, την αυτοοργάνωση και την κοινωνική αντίσταση.
έξω οι εργολάβοι από τις σχολές
κανένας εργαζόμενος/η ενοικιαζόμενος, ανασφάλιστος, επισφαλής
αλληλεγγύη στην κατάληψη του Α.Π.Θ.
κάτω τα ξερά σας απ’ όλες τις καταλήψεις
κατάληψη πρυτανείας παντείου
Η επίθεση με βιτριόλι στο πρόσωπο της Κωσταντίνας Κούνεβα στις 23/12, καθαρίστρια στον ΗΣΑΠ, μέσω της εταιρείας επινοικίασης εργαζομένων καθαρισμού ΟΙΚΟΜΕΤ, και γραμματέα της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού, έφερε στην επιφάνεια με τον πιο βίαιο τρόπο τις μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας που βιώνουν οι περίπου 20.000 εργαζόμενοι/ες καθώς και το καθεστώς υπεργολαβιών σύμφωνα με το οποίο γίνεται ο καθαρισμός των δημοσίων κτιρίων και χώρων.
Και στα Πανεπιστήμια, ο καθαρισμός των κτιρίων δίνεται ως υπεργολαβία, σε ιδιωτικές εταιρείες που υπό το καθεστώς της εργοδοτικής τρομοκρατίας απασχολούν τις εργαζόμενες/ους με μισθούς πείνας, τις περισσότερες φορές χωρίς καθόλου ένσημα αντί για βαρέα και ανθυγιεινά όπως θα έπρεπε.
Από τις 17 Μάρτη η πρυτανεία του Α.Π.Θ. τελεί υπό κατάληψη στην κατεύθυνση της έμπρακτης αλληλεγγύης στην Κ. Κούνεβα διεκδικώντας την άμεση πρόσληψη των εργαζόμενων στον καθαρισμό και τη φύλαξη από το ίδιο το πανεπιστήμιο.
Η δυναμική αυτή κίνηση φοιτητών και εργαζομένων, ενάντια στην μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, την επισφάλεια και το καθεστώς επινοικίασης φοβίζει το πολιτικό προσωπικό της αγοράς και του κράτους. Γι’ αυτό και συσπειρώνεται το αντιδραστικό μπλοκ. Οι πρυτανικές αρχές του Α.Π.Θ. μαζί με όλο το συρφετό των καθηγητάδων, που στήριξαν το προηγούμενο διάστημα την αναθεώρηση του Α.16 και την εφαρμογή του νόμου-πλαισίου, χρησιμοποιούν τα πάντα φιλόξενα σ’ αυτούς Μ.Μ.Ε για να κραυγάσουν τρομουστερικά για το άσυλο, να θέσουν τελεσίγραφο στους καταληψίες και να καλέσουν σε αντισυγκέντρωση με σκοπό τον τερματισμό της κατάληψης.
Συντάσσουν τις φωνές τους με όλους τους φύλακες της τάξης και της ασφάλειας των αφεντικών, με τους μπάτσους και τον εισαγγελέα Σανιδά, που απειλούν πλέον άμεσα όλες τις καταλήψεις εντός και εκτός σχολών, κάθε αυτοοργανωμένο και ελεύθερο χώρο αντίστασης.
Οι απειλές τους δεν μπορούν να μας καταστείλουν. Αντίθετα δυναμώνουν την αλληλεγγύη μας προς το Α.Π.Θ. και προς όλες τις καταλήψεις και γεννούν νέες εστίες αντίστασης.
Στο Πάντειο, τον καθαρισμό των κτιρίων έχει αναλάβει η εταιρεία ΑΝΑΞ που απασχολεί 22 εργαζόμενες/ους η πλειοψηφία των οποίων δουλεύουν για 24Ε /6ωρο, ανασφάλιστοι και υπό την επιτήρηση του προυστάμενου-ρουφιάνου του αφεντικού.
Στο εμπορικό κέντρο πάντειο, η ‘δωρεάν σίτιση’ είναι ένα ακόμα μαγαζί μιας και η διαχείριση του εστιατορίου δεν γίνεται από το ίδιο το πανεπιστήμιο, αλλά έχει δοθεί με μειοδοτικό διαγωνισμό σε κερδοσκοπική εταιρία catering, η οποία για να μειώσει το κόστος και να αυξήσει τα κέρδη της, εξουθενώνει τους υπαλλήλους της και ρίχνει επικίνδυνα την ποιότητα του φαγητού.
Ο τεράστιος όγκος σημειώσεων που χρησιμοποιούμε δεν τυπώνεται μέσα στη σχολή από μόνιμους υπαλλήλους, αλλά έχει δοθεί με υπεργολαβία σε ιδιωτικό τυπογραφείο στο Μενίδι.
Η βιβλιοθήκη βρίσκεται στην ίδια κατεύθυνση ιδιωτικοποίησης με τους μισούς περίπου εργαζόμενους/ες να έχουν προσληφθεί με ολιγόμηνες συμβάσεις ενώ καλύπτουν πάγιες ανάγκες και να απειλούνται κάθε χρόνο με απόλυση.
Σ’ αυτούς που σκούζουν στα τηλεπαράθυρα πως μέσα στο άσυλο δραστηριοποιούνται ομάδες βίας, απαντάμε πως αυτές οι ομάδες μας είναι γνωστές. Είναι οι εργολάβοι και οι εταιρίες που καταπατούν όλα τα εργασιακά δικαιώματα και κερδοσκοπούν ξεζουμίζοντας τους εργαζόμενους/ες, αφού χαίρουν ασυλίας και μέσα στα πανεπιστήμια.
Καταλαμβάνουμε την πρυτανεία του Παντείου, ενός πανεπιστημίου ρημαγμένου όπως είχε αποδειχθεί, από τις μίζες και τις ρεμούλες διαφόρων προσώπων με θεσμική εξουσία (πρυτανικής αρχής, καθηγητών κλπ.), ενάντια στην ελαστικοποίηση και τη μαύρη εργασία, ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία και τις εταιρίες υπεργολαβιών.
Ενάντια στο μεγάλο παζάρι των εργασιακών δικαιωμάτων που στήνεται εδώ μέσα με τους εργολάβους.
Οι απόψεις μας αυτές δεν αποτελούν έκφραση φιλανθρωπίας απέναντι στους ‘κακόμοιρους’ τους εργαζόμενους, ούτε μια πράξη ‘επαναστατικότητας’ εκ του ασφαλούς με την καβάτζα της οικογένειας. Δεν πηγάζουν από τον ξύλινο λόγο του στυλ ‘φοιτητές-εργατιά μια φωνή και μια γροθιά’. Είναι προϊόν της συνείδησης του γεγονότος πως στα χαμηλωμένα βλέμματα των καθαριστριών, βλέπουμε τον εαυτό μας σε λίγα χρόνια, αν όχι από τώρα. Συνείδησης του γεγονότος πως εμείς δε θα έχουμε διαφορετικό μέλλον , πως δε θα την βγάλουμε καθαρή, εμείς ατομικά. Πως αντίθετα με τις φαντασιώσεις που μας τρέφει ένα ολόκληρο σύστημα για το πανεπιστήμιο και μας μαύρα και ανασφάλιστα μας θέλουν να δουλεύουμε.
Μακριά από την επιθυμία να γίνουμε αφεντικά ή επιστήμονες-διαχειριστές των ζωών των άλλων, επιλέγουμε το βλέμμα των εργαζομένων, μεταναστών/στριών, των κρατούμενων, μαθητών/τριών να σταματήσει να είναι χαμηλωμένο.
Καταλαμβάνουμε την πρυτανεία του παντείου ενάντια στην καταστολή και όλο το νέο πακέτο νόμων που στοχοποιεί τις καταλήψεις, την αυτοοργάνωση και την κοινωνική αντίσταση.
έξω οι εργολάβοι από τις σχολές
κανένας εργαζόμενος/η ενοικιαζόμενος, ανασφάλιστος, επισφαλής
αλληλεγγύη στην κατάληψη του Α.Π.Θ.
κάτω τα ξερά σας απ’ όλες τις καταλήψεις
κατάληψη πρυτανείας παντείου
Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009
Ρέκβιεμ για πολλά δέντρα και ιστορίες υποκρισίας. Οι όψιμες «οικολογικές ευαισθησίες» του δημάρχου της Αθήνας
Ένα συλλογικό κείμενο με αφορμή τις εικαστικές παρεμβάσεις για το περιβάλλον που διοργανώνει ο Δήμος Αθηναίων στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Μελίνα: δύο παράλληλες ομαδικές εκθέσεις με τίτλους «Σημειώσεις για ένα Δέντρο» και «Ιστορίες Ανακύκλωσης» (από τις 17 Μαρτίου έως τις 10 Απριλίου 2009).
Δεν μας προκαλεί κατάπληξη ότι ο δήμαρχος της Αθήνας θεωρεί αβίαστα απολύτως φυσικό να στήνει έναν πολύμορφο μηχανισμό προπαγάνδας και συγκάλυψης προκειμένου να πείσει τους πολίτες-θεατές για την «οικολογική ευαισθησία» του. Είναι η γνωστή μέθοδος που χρησιμοποιούν όλοι οι εκπρόσωποι των μηχανισμών της εξουσίας ή μάλλον η μέθοδος δια της οποίας προσπαθεί να νομιμοποιήσει τους μηχανισμούς της η ίδια η εξουσία.
Ο δήμαρχος επιμένει με θρασύ τρόπο να διαφημίζει την «ευαισθησία» του ενώ στην πραγματικότητα, με την πολιτική και τις αποφάσεις του, εκτός των άλλων λεηλατεί κυριολεκτικά τις ελάχιστες εναπομείνασες εστίες πράσινου μέσα στον «σκληρό πυρήνα» των κεντρικών συνοικιών της Αθήνας. Εκχωρεί με θολές διαδικασίες τον δημόσιο χώρο στα ιδιωτικά συμφέροντα, θυσιάζοντας το κοινό όφελος στο βωμό της «ανάπτυξης» και του κέρδους. Στο όνομα της «προόδου» και του «εκσυγχρονισμού προσπαθεί να επιβάλλει το νέο-φιλελεύθερο μοντέλο αστικοποίησης, με κύρια χαρακτηριστικά τον αστυνομικό έλεγχο του δημόσιου χώρου, την καταστολή, τον εγκλεισμό των κατοίκων σε συνοικίες-φρούρια, την εγκατάλειψη και υποβάθμιση των κοινωνικών λειτουργιών της πόλης αλλά και ολόκληρων περιοχών και την άκρατη εμπορευματοποίηση των χρήσεων σε συγκεκριμένες περιοχές «υψηλής αποδοτικότητας». Ο Ελαιώνας και η ισοπέδωση του πάρκου «Λέλας Καραγιάννη» στη συμβολή των οδών Κύπρου & Πατησίων είναι τα πιο πρόσφατα κραυγαλέα παραδείγματα των ποικίλων μορφών που μπορεί να πάρει αυτή η καταφανώς αντιλαϊκή και καταστροφική πολιτική της δημοτικής εξουσίας.
Πέρα από την αναμενόμενη προπαγάνδα μέσω των απολύτως εξαρτημένων από το κράτος και το κεφάλαιο μμε, ο δήμαρχος χρησιμοποιεί πλέον και πιο «εκλεπτυσμένες» τεχνικές για να αναδείξει το περίλαμπρο «έργο» του. Προς επιβεβαίωση των «υψηλών κινήτρων» και των «αγαθών προθέσεών» του, διοργάνωσε δύο ομαδικές εικαστικές εκθέσεις με θέμα το περιβάλλον, στις οποίες συμμετέχουν περισσότεροι από 100 καλλιτέχνες(!). Δεν είναι η πρώτη (και αναπόφευκτα μάλλον ούτε η τελευταία) φορά που η τέχνη γίνεται το πέπλο της εξουσίας, καλύπτοντας τις πομπές της και εξωραΐζοντας τη δυσμορφία της. Η ιστορία βρίθει παραδειγμάτων αυτής της συμβιωτικής σχέσης, τόσο μάλιστα που αναρωτιέται κανείς ως ποιο βαθμό η τέχνη μπορεί να γίνεται ελιξίριο ζωής για την εξουσία. Σε αυτό το πλαίσιο, ο δήμαρχος δεν πρωτοτυπεί όταν επικαλείται πομπωδώς την τέχνη ως άλλοθι της «οικολογικής ευαισθησίας» του. Με αυτή την απροκάλυπτα προκλητική απόπειρα εξωραϊσμού της καταστροφικής του πρακτικής (δεν πρόκειται να ξεχάσουμε τα 45 δέντρα που ξερίζωσε στο πάρκο «Λέλας Καραγιάννη»!) ο δήμαρχος μεθοδεύει όπως μπορεί την συγκάλυψη των πραγματικών του προθέσεων, του «οράματός» του για την πόλη και τις γειτονιές μας.
Περί της αναίσχυντης υποκρισίας του, είναι άκρως αποκαλυπτικά τα όσα γράφει ο ίδιος στο προλογικό του σημείωμα στον κατάλογο που συνοδεύει τις εν λόγω εκθέσεις:
«“Πάρε μαζί σου το παιδί που είδε το φως κάτω από τα φύλλα εκείνου του πλατάνου και μάθε του να μελετά τα δέντρα”. Η παραίνεση του μεγάλου μας ποιητή Γ. Σεφέρη, γίνεται για εμάς στο Δήμο της Αθήνας επιταγή ζωής. Το δέντρο ανεξάντλητο σύμβολο έμπνευσης μας δένει με τη φύση μέσα από το αέναο γαϊτανάκι της ίδιας της ζωής. Οι ρίζες που απομυζούν την εμπειρία του παρελθόντος, δίνουν τροφή στα βλαστάρια του παρόντος και εξασφαλίζουν τη βεβαιότητα της ελπίδας των μελλοντικών καρπών. Έτσι με τις παράλληλες εκθέσεις “Σημειώσεις για ένα δέντρο” και “Ιστορίες Ανακύκλωσης” και μέσα από τα μάτια 100 νέων και διακεκριμένων εικαστικών καλλιτεχνών, ιστορούμε την αγάπη μας για το περιβάλλον, προκρίνουμε την υπευθυνότητα τον απόλυτο σύμβουλο για την εξασφάλιση οικολογικής ισορροπίας και προτείνουμε την ανακύκλωση ως συνεπή στάση ζωής».
Τα σχόλια προφανώς περιττεύουν όταν ο οίστρος της εξουσίας αυτοεκτίθεται και αποκαλύπτεται εν τέλει ολόγυμνος μέσα στο ψεύδος.
Όπως δείχνουν τα πράγματα, ο δήμαρχος βρίσκει εύκολα πρόθυμους συμμάχους από το χώρο της τέχνης, καλλιτέχνες δηλαδή που παραβλέπουν, συγγνωστά ή ασύγγνωστα λίγο ενδιαφέρει, την ατομική τους ευθύνη. Προφανώς όμως δεν αντιλαμβάνεται πόσο γελοία είναι η απόπειρά του να χρησιμοποιήσει την τέχνη ως άλλοθι, στη συγκεκριμένη περίπτωση οικολογικό, για να νομιμοποιήσει τις συνέπειες μιας αντι-οικολογικής –και όχι μόνο– πολιτικής. Και είναι γελοία όχι γιατί δεν είναι συναφής με τα ήθη της εξουσίας και τις πλέον σύγχρονες πολιτικές τακτικές, αλλά διότι αποτελεί συνάμα επισήμανση του τεράστιου χάσματος που χωρίζει τις διακηρύξεις από τις πράξεις. Η ανακολουθία λόγων και έργων εκθέτει ανεπανόρθωτα τον δήμαρχο, ο οποίος επιχειρεί, μάταια εν προκειμένω, να αμβλύνει τη δυσαρέσκεια και να καταστείλει τις δικαιολογημένες αντιδράσεις μας στην καταστροφική πολιτική του και την ευρύτερη προσπάθεια της εξουσίας να μας χειραγωγήσει.
Η δική μας απάντηση σε αυτή την επίθεση, όσο συγκαλυμμένα κι αν εκδηλώνεται, είναι η ανυποχώρητη και αδιαπραγμάτευτη απόφασή μας να υπερασπιστούμε με κάθε τρόπο το δικαίωμά μας στην πόλη. Οι συλλογικές διαδικασίες που είναι σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή σε πολλές γειτονιές της Αθήνας, αλλά και άλλων πόλεων, διεκδικούν δυναμικά την ενεργή συμμετοχή στη διαμόρφωση ενός άλλου μοντέλου οργάνωσης της ζωής μας.
ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ Σ’ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΜΑΣ ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΤΩΝ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 30-3, 17.00
Ημερίδα/Εργαστήρι ΑΝΤΙ-ΣΩΜΑΤΑ
Δευτέρα 30 Μάρτη, ώρα 19:00, Αίθριο ΑΣΚΤ (Πειραιώς 256)
Από τις αρχές Φλεβάρη έχει εγκατασταθεί στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, στο Γκάζι, η έκθεση "Bodies - The Exhibition", στην οποία παρουσιάζονται σκοτεινής προέλευσης αληθινά ανθρώπινα πτώματα, "πλαστινοποιημένα", "επεξεργασμένα", γδαρμένα, πετσοκομμένα και στημένα σε διάφορες ευφάνταστες πόζες.
Το όλο εγχείρημα, που παραπέμπει στη ναζιστική κουλτούρα του θανάτου, συνεπικουρείται δυστυχώς από τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (υπό το σύνθημα "Recycle your body") και υποστηρίζεται συστηματικά από γκρίζα ιδεολογήματα αισθητικής ("μας φέρνει σε επαφή με αποκαλυπτικά τοπία εσωτερικής ομορφιάς"), επιστημονικοπαιδαγωγικής ("γνωρίζουμε το σώμα μας και τις ανατομικές του λεπτομέρειες") και ηθικοπλαστικής ("βλέποντας τον πνεύμονα ενός νεκρού καρκινοπαθούς, ωθείται κανείς να αποφύγει το κάπνισμα") τάξης, έχοντας ξεσηκώσει και στη χώρα μας μια σειρά από σοβαρές αλλά μέχρι τώρα διάσπαρτες αντιρρήσεις.
Θεωρώντας ότι έχουμε να κάνουμε με ένα πείραμα αναισθητοποίησης βασικών αντιστάσεων στο απάνθρωπο, στο οποίο χρειάζεται συγκροτημένος και πολύπλευρος αντίλογος, οργανώνουμε σαν πρώτο βήμα μια ημερίδα/εργαστήριο με τίτλο "Αντι-Σώματα" στο Αίθριο της Σχολής Καλών Τεχνών (Πειραιώς 256) αυτή τη Δευτέρα, 30 Μαρτίου και ώρα 19:00'.
Παρεμβάσεις θα κάνουν οι:
Βασίλης Καραποστόλης (καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών)
Πέπη Ρηγοπούλου (ιστορικός τέχνης)
Στέφανος Ροζάνης (διδάσκων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο)
Μιράντα Τερζοπούλου (εθνολόγος)
Κωνσταντίνος Μίχος
Συνδιοργάνωση: Στέκι Φοιτητών της ΑΣΚΤ και Nobodies / http://aboutbodies.blogspot.com
Σάββατο 14 Μαρτίου 2009
Το πάρκο μας ανήκει!
- ΣΑΒΒΑΤΟ 14 ΜΑΡΤΙΟΥ, ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΜΑΡΤΙΟΥ
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ (Ζ.ΠΗΓΗΣ, ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ, Χ.ΤΡΙΚΟΥΠΗ)
- ΤΡΙΤΗ 17 ΜΑΡΤΙΟΥ, 5.00 ΜΜ – ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ από το ΠΑΡΚΟ προς το ΤΕΕ.
Συνεχίζουμε να δημιουργούμε το πάρκο μας και συνεισφέρουμε εργαλεία, δέντρα, φυτά, φαγητό και ποτό στις εκδηλώσεις.
ΣΑΒΒΑΤΟ 14 ΜΑΡΤΙΟΥ
Όλη μέρα από τις 11.00 – Σκάβουμε, φυτεύουμε και φτιάχνουμε την παιδική χαρά.
Παιδικές δραστηριότητες
12.00–2.00 θεατρικό παιχνίδι, άπειρες και γιγάντιες σαπουνόφουσκες, παιχνίδι με πηλό.
2.30 ομαδικό παιδικό φαί (φέρνουμε φαγητά για παιδιά, χυμούς και όρεξη)
6.00 θεατρικό παιχνίδι
7.00 ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ – «Ο καραγκιόζης από εδώ και από εκεί»
ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΜΑΡΤΙΟΥ
Όλη μέρα από τις 11.00 – Σκάβουμε, φυτεύουμε και φτιάχνουμε την παιδική χαρά (συνέχεια)
10.00 μμ Συναυλία Reggae
Παιδικές δραστηριότητες
12.00–2.00 Παιχνίδια με τσουβάλια, κορδέλες, μπαλάκια και χώματα.
5.00 Παιχνίδι με μπάλα
6.00 Θεατρική παράσταση για παιδιά «η φάρμα των ζώων».
7.30 Κουκλοθέατρο.
8.30 Προβολή ταινίας GRIZZLY MAN του Werner Herzog
ΤΡΙΤΗ 17 ΜΑΡΤΙΟΥ
5.00 μμ ΠΟΡΕΙΑ από το ΠΑΡΚΟ προς το ΤΕΕ.
Αστυνομική καταστολή στο πάρκο της Τρικούπη
Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις έχουν κυκλώσει το πάρκο της Χαριλάου Τρικούπη και έχουν συλλάβει είδη τρία άτομα που παρευρίσκονταν εκεί.
Η αστυνομική κτηνωδία δεν σταματά ακόμα και μπροστά στη ειρηνική διεκδίκηση του απλούστερου δικαιώματος στην ζωή.
Είναι αναγκαία και επιβεβλημένη η άμεση παρουσία μας εκεί. ΤΩΡΑ
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1003416
http://indy.gr/newswire/i-astynomia-kanei-syllipseis-sto-parko-tis-3c7arilaoy-trikoypi-epeigon
Η αστυνομική κτηνωδία δεν σταματά ακόμα και μπροστά στη ειρηνική διεκδίκηση του απλούστερου δικαιώματος στην ζωή.
Είναι αναγκαία και επιβεβλημένη η άμεση παρουσία μας εκεί. ΤΩΡΑ
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1003416
http://indy.gr/newswire/i-astynomia-kanei-syllipseis-sto-parko-tis-3c7arilaoy-trikoypi-epeigon
Παρασκευή 13 Μαρτίου 2009
ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ
Κάλεσμα για τη δημιουργία ανοιχτής συνέλευσης αναρχικών, με την προοπτική ενός ενωτικού κινήματος για τη συλλογική αναρχική δράση και την κοινωνική επανάσταση. 13-3-2009, ΕΜΠ, αίθουσα Γκίνη
Αυτή η συνέλευση προέκυψε από μια πρωτοβουλία αναρχικών ατόμων που ένιωσαν την ανάγκη να αντιμετωπίσουν μια πολύ άσχημη, αν όχι θλιβερή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει σήμερα το αναρχικό κίνημα. Αναφερόμαστε φυσικά στη διάσπασή του, κυρίως από την πλευρά της δράσης. Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια οι κοινές δράσεις είναι τόσο λίγες, ώστε να θεωρούνται πλέον σημείο αναφοράς για το αναρχικό κίνημα.
Θα πρέπει να ξεκαθαριστεί και να γίνει απολύτως σαφές από την αρχή, ότι σκοπός αυτής της πρωτοβουλίας δεν είναι η σύσταση μιας ακόμα συλλογικότητας-ομάδας, αλλά η δημιουργία, καταρχήν, μιας ανοιχτής συνέλευσης αναρχικών, και μέσα από συζητήσεις και προβληματισμούς, σε ένα επόμενο επίπεδο, η προοπτική της δημιουργίας ενός ενιαίου σχήματος για τη συλλογική αναρχική δράση.
Οδηγός μας σε αυτό το εγχείρημα είναι η πεποίθησή μας ότι αυτή η ανάγκη για ενιαία και συλλογική δράση είναι κοινός τόπος στους περισσότερους/ες συντρόφους και συντρόφισσες, αλλά και σε πολλούς προβληματισμένους ανθρώπους εκτός αναρχικού χώρου, που βιώνουν τη φρικτή καθημερινότητα, έχουν αηδιάσει από τις κάθε λογής κομματικές σκοπιμότητες, και έχουν αρχίσει πλέον να συνειδητοποιούν το ρόλο του κράτους, των αφεντικών και της κάθε εξουσίας.
Θέλουμε να κατεβαίνουμε στο δρόμο όλοι μαζί σαν αναρχικοί και σαν άνθρωποι που διεκδικούν την ίδια τους τη ζωή. Ενάντια στον κατακερματισμό του αναρχικού κινήματος που θα μπορούσε να θυμίζει αριστερίστικες φράξιες και σέχτες, διασπώντας τους συντρόφους που ήδη βρίσκονται στο χώρο, ενώ απομακρύνει πολλούς ανθρώπους που έχουν τη διάθεση να προσεγγίσουν και να συμμετάσχουν στην αναρχική δράση.
Στα γεγονότα του Δεκέμβρη είδαμε πολλούς "νέους εξεγερμένους" με θετική διάθεση στις διαδικασίες των γενικών συνελεύσεων και την ανάγκη τους για συμμετοχή σε όλες τις αποφάσεις των καταλήψεων, παρόλο που πολλές συζητήσεις οδηγούνταν σε αδιέξοδο μετά από προσωπικές αντιπαραθέσεις συντρόφων για δευτερεύοντα ζητήματα. Μπορούμε και θέλουμε να ξεκινήσουμε από αυτά που μας ενώνουν και όχι από αυτά που μας χωρίζουν. Φυσικά και δεν τρέφουμε αυταπάτες, ούτε έχουμε καμία ψευδαίσθηση, ότι με τη δημιουργία μιας ενιαίας οργάνωσης θα λύσουμε αυτόματα τις διαφορές μας και θα υπάρξει η απόλυτη σύμπνοια απόψεων σε όλα τα θέματα. Ειδικά το τελευταίο, εκτός από αδύνατο είναι και ανεπιθύμητο. Αντίθετα, η διαφορετικότητα και η ατομικότητα, βασικά χαρακτηριστικά της αναρχίας, που πάντα είχαν το δικό τους ρόλο στους κοινωνικούς αγώνες, μπορούν να αποτελέσουν το εφαλτήριο για ακόμα πιο δυναμικές δράσεις.
Το πρώτο που θέλουμε να ανατρέψουμε είναι ο ίδιος, ο δικός μας πεσιμισμός. Έχουμε φτάσει στο σημείο πολλοί αναρχικοί να θεωρούν την επανάσταση ουτοπία. Αυτή η συνέλευση έχει σαν στόχο, πέρα από την ύπαρξη ενός ενιαίου σχήματος, μια ευρύτερη ένωση αναρχικών με απώτερο σκοπό την κοινωνική επανάσταση. Ίσως κάποιοι προβληματιστούν με αυτό το εγχείρημα και πιθανόν να γεννηθούν πολλά ερωτηματικά. Το πρώτο που θα πρέπει να αναρωτηθούμε όμως όλοι μας είναι: Ποιος είναι τελικά ο σκοπός των αναρχικών αν όχι η επανάσταση;
Δε θέλουμε να συντηρούμε απλώς μια κατάσταση και να δηλώνουμε κι εμείς παρόντες στα πλαίσια μιας νομιμότητας που θέτει η αστική δημοκρατία των αφεντικών. Σκοπός μας είναι, μέσω της ουσιαστικής διάδοσης των ιδεών μας να θέσουμε τις βάσεις για τη δημιουργία ενός ευρύτερου κοινωνικού κινήματος που θα έχει τη διάθεση να περάσει από την παθητική διαμαρτυρία στην έμπρακτη και ουσιαστική αντίσταση.
Θέλουμε να ανατρέψουμε την τηλεοπτική εικόνα των αναρχικών που σκόπιμα βέβαια έχει επιβάλλει το κράτος και να πείσουμε την κοινωνία ότι είμαστε κι εμείς ένα κομμάτι της που αντιστέκεται έμπρακτα και δυναμικά στις διαθέσεις της εξουσίας. Θέλουμε τέλος να πάρουμε μαζί μας την κοινωνία, όχι με όρους κομματικούς ή ψηφοθηρικούς, αλλά με όρους ζωής και επανάστασης.
Υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, που έχει όλη τη διάθεση να συγκρουστεί με την εξουσία και αυτό γίνεται κατανοητό μέρα με τη ημέρα όλο και περισσότερο. Το έδειξε έμπρακτα η εξέγερση του Δεκέμβρη όπου είδαμε με έκπληξη, την απάθεια να μεταβάλλεται απρόσμενα σε ανεξέλεγκτη οργή. Και ενώ μέσα στον ευρύτερο αγώνα εισέρχονται συνέχεια περισσότεροι εκ των πραγμάτων, καθώς η καταπίεση από εκείνους που εκπροσωπούν το συσσωρευμένο κεφάλαιο ασκείται ολοένα και σε μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας, φαίνεται να απουσιάζουν οι συνεκτικοί δεσμοί μεταξύ των καταπιεζόμενων, που θα μπορούσαν να τους οδηγήσουν σε ένα είδος κοινού αγώνα. Αντ’ αυτού οι αγώνες παρουσιάζονται αποσπασματικοί, περιστασιακοί και με περιορισμένο κάθε φορά εύρος απεύθυνσης. Ένας χείμαρρος από αγωνιστικότητες που μοιάζουν η κάθε μια να διεκδικεί για τον εαυτό της τον τίτλο της πιο έγκυρης, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι με τον τρόπο αυτό, περισσότερο μειώνεται η αξία κάθε αγώνα ξεχωριστά, άρα και όλων μαζί.
Πρωτοβουλία συντρόφων για ενιαίο αναρχικό πολυμορφικό κίνημα
Αυτή η συνέλευση προέκυψε από μια πρωτοβουλία αναρχικών ατόμων που ένιωσαν την ανάγκη να αντιμετωπίσουν μια πολύ άσχημη, αν όχι θλιβερή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει σήμερα το αναρχικό κίνημα. Αναφερόμαστε φυσικά στη διάσπασή του, κυρίως από την πλευρά της δράσης. Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια οι κοινές δράσεις είναι τόσο λίγες, ώστε να θεωρούνται πλέον σημείο αναφοράς για το αναρχικό κίνημα.
Θα πρέπει να ξεκαθαριστεί και να γίνει απολύτως σαφές από την αρχή, ότι σκοπός αυτής της πρωτοβουλίας δεν είναι η σύσταση μιας ακόμα συλλογικότητας-ομάδας, αλλά η δημιουργία, καταρχήν, μιας ανοιχτής συνέλευσης αναρχικών, και μέσα από συζητήσεις και προβληματισμούς, σε ένα επόμενο επίπεδο, η προοπτική της δημιουργίας ενός ενιαίου σχήματος για τη συλλογική αναρχική δράση.
Οδηγός μας σε αυτό το εγχείρημα είναι η πεποίθησή μας ότι αυτή η ανάγκη για ενιαία και συλλογική δράση είναι κοινός τόπος στους περισσότερους/ες συντρόφους και συντρόφισσες, αλλά και σε πολλούς προβληματισμένους ανθρώπους εκτός αναρχικού χώρου, που βιώνουν τη φρικτή καθημερινότητα, έχουν αηδιάσει από τις κάθε λογής κομματικές σκοπιμότητες, και έχουν αρχίσει πλέον να συνειδητοποιούν το ρόλο του κράτους, των αφεντικών και της κάθε εξουσίας.
Θέλουμε να κατεβαίνουμε στο δρόμο όλοι μαζί σαν αναρχικοί και σαν άνθρωποι που διεκδικούν την ίδια τους τη ζωή. Ενάντια στον κατακερματισμό του αναρχικού κινήματος που θα μπορούσε να θυμίζει αριστερίστικες φράξιες και σέχτες, διασπώντας τους συντρόφους που ήδη βρίσκονται στο χώρο, ενώ απομακρύνει πολλούς ανθρώπους που έχουν τη διάθεση να προσεγγίσουν και να συμμετάσχουν στην αναρχική δράση.
Στα γεγονότα του Δεκέμβρη είδαμε πολλούς "νέους εξεγερμένους" με θετική διάθεση στις διαδικασίες των γενικών συνελεύσεων και την ανάγκη τους για συμμετοχή σε όλες τις αποφάσεις των καταλήψεων, παρόλο που πολλές συζητήσεις οδηγούνταν σε αδιέξοδο μετά από προσωπικές αντιπαραθέσεις συντρόφων για δευτερεύοντα ζητήματα. Μπορούμε και θέλουμε να ξεκινήσουμε από αυτά που μας ενώνουν και όχι από αυτά που μας χωρίζουν. Φυσικά και δεν τρέφουμε αυταπάτες, ούτε έχουμε καμία ψευδαίσθηση, ότι με τη δημιουργία μιας ενιαίας οργάνωσης θα λύσουμε αυτόματα τις διαφορές μας και θα υπάρξει η απόλυτη σύμπνοια απόψεων σε όλα τα θέματα. Ειδικά το τελευταίο, εκτός από αδύνατο είναι και ανεπιθύμητο. Αντίθετα, η διαφορετικότητα και η ατομικότητα, βασικά χαρακτηριστικά της αναρχίας, που πάντα είχαν το δικό τους ρόλο στους κοινωνικούς αγώνες, μπορούν να αποτελέσουν το εφαλτήριο για ακόμα πιο δυναμικές δράσεις.
Το πρώτο που θέλουμε να ανατρέψουμε είναι ο ίδιος, ο δικός μας πεσιμισμός. Έχουμε φτάσει στο σημείο πολλοί αναρχικοί να θεωρούν την επανάσταση ουτοπία. Αυτή η συνέλευση έχει σαν στόχο, πέρα από την ύπαρξη ενός ενιαίου σχήματος, μια ευρύτερη ένωση αναρχικών με απώτερο σκοπό την κοινωνική επανάσταση. Ίσως κάποιοι προβληματιστούν με αυτό το εγχείρημα και πιθανόν να γεννηθούν πολλά ερωτηματικά. Το πρώτο που θα πρέπει να αναρωτηθούμε όμως όλοι μας είναι: Ποιος είναι τελικά ο σκοπός των αναρχικών αν όχι η επανάσταση;
Δε θέλουμε να συντηρούμε απλώς μια κατάσταση και να δηλώνουμε κι εμείς παρόντες στα πλαίσια μιας νομιμότητας που θέτει η αστική δημοκρατία των αφεντικών. Σκοπός μας είναι, μέσω της ουσιαστικής διάδοσης των ιδεών μας να θέσουμε τις βάσεις για τη δημιουργία ενός ευρύτερου κοινωνικού κινήματος που θα έχει τη διάθεση να περάσει από την παθητική διαμαρτυρία στην έμπρακτη και ουσιαστική αντίσταση.
Θέλουμε να ανατρέψουμε την τηλεοπτική εικόνα των αναρχικών που σκόπιμα βέβαια έχει επιβάλλει το κράτος και να πείσουμε την κοινωνία ότι είμαστε κι εμείς ένα κομμάτι της που αντιστέκεται έμπρακτα και δυναμικά στις διαθέσεις της εξουσίας. Θέλουμε τέλος να πάρουμε μαζί μας την κοινωνία, όχι με όρους κομματικούς ή ψηφοθηρικούς, αλλά με όρους ζωής και επανάστασης.
Υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, που έχει όλη τη διάθεση να συγκρουστεί με την εξουσία και αυτό γίνεται κατανοητό μέρα με τη ημέρα όλο και περισσότερο. Το έδειξε έμπρακτα η εξέγερση του Δεκέμβρη όπου είδαμε με έκπληξη, την απάθεια να μεταβάλλεται απρόσμενα σε ανεξέλεγκτη οργή. Και ενώ μέσα στον ευρύτερο αγώνα εισέρχονται συνέχεια περισσότεροι εκ των πραγμάτων, καθώς η καταπίεση από εκείνους που εκπροσωπούν το συσσωρευμένο κεφάλαιο ασκείται ολοένα και σε μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας, φαίνεται να απουσιάζουν οι συνεκτικοί δεσμοί μεταξύ των καταπιεζόμενων, που θα μπορούσαν να τους οδηγήσουν σε ένα είδος κοινού αγώνα. Αντ’ αυτού οι αγώνες παρουσιάζονται αποσπασματικοί, περιστασιακοί και με περιορισμένο κάθε φορά εύρος απεύθυνσης. Ένας χείμαρρος από αγωνιστικότητες που μοιάζουν η κάθε μια να διεκδικεί για τον εαυτό της τον τίτλο της πιο έγκυρης, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι με τον τρόπο αυτό, περισσότερο μειώνεται η αξία κάθε αγώνα ξεχωριστά, άρα και όλων μαζί.
Πρωτοβουλία συντρόφων για ενιαίο αναρχικό πολυμορφικό κίνημα
Πέμπτη 12 Μαρτίου 2009
Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009
Τρίτη 10 Μαρτίου 2009
ΣΗΜΕΡΑ ΧΑΖΕΥΟΥΜΕ ΓΔΑΡΜΕΝΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ, ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΧΑΖΕΥΟΥΜΕ ΓΔΑΡΜΕΝΟΥΣ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ
Μέσα σ’ αυτόν εδώ το χώρο της Τεχνόπολης, δίπλα μας, λίγα μέτρα από εμάς, βρίσκονται τα πτώματα κάποιων ανθρώπων, που είχαν την ατυχία να μην είναι φίλοι ή γνωστοί κανενός μας, ώστε να φροντίσει κάποιος να τους κηδέψει με την ουσιαστική σημασία του όρου: ν’ αναθυμηθεί δηλαδή και να τιμήσει κοινά περιστατικά από τη ζωή τους, τ’ όνομά τους, το γέλιο τους, το κλάμα τους, τις γκριμάτσες τους, τις έγνοιες τους, το μοναδικό χνάρι που άφησαν, όπως ο κάθε άνθρωπος, πάνω στη γη ενόσω ζούσαν.
Μη φανταστείτε όμως πως αυτά τα νεκρά ανώνυμα σώματα είναι στοιβαγμένα και παραπεταμένα. Ίσα-ίσα. Κάποιοι ευφάνταστοι άνθρωποι φρόντισαν να τα… «περιποιηθούν». Τους αφαίρεσαν το δέρμα, τα πετσόκοψαν εδώ κι εκεί με ειδικά εργαλεία ώστε να φαίνονται καθαρά τα σωθικά τους, τα «πλαστικοποίησαν» και τα έστησαν πάνω σε βάθρα, σαν αγάλματα, το ένα να βαστάει μια ρακέτα του τένις, το άλλο να κλωτσάει μια μπάλα … Γιατί το έκαναν αυτό; Για να τα περιφέρουν και να τα εκθέτουν, με το αζημίωτο, ανά τον κόσμο!
Ολόκληρο το κείμενο
Μη φανταστείτε όμως πως αυτά τα νεκρά ανώνυμα σώματα είναι στοιβαγμένα και παραπεταμένα. Ίσα-ίσα. Κάποιοι ευφάνταστοι άνθρωποι φρόντισαν να τα… «περιποιηθούν». Τους αφαίρεσαν το δέρμα, τα πετσόκοψαν εδώ κι εκεί με ειδικά εργαλεία ώστε να φαίνονται καθαρά τα σωθικά τους, τα «πλαστικοποίησαν» και τα έστησαν πάνω σε βάθρα, σαν αγάλματα, το ένα να βαστάει μια ρακέτα του τένις, το άλλο να κλωτσάει μια μπάλα … Γιατί το έκαναν αυτό; Για να τα περιφέρουν και να τα εκθέτουν, με το αζημίωτο, ανά τον κόσμο!
Ολόκληρο το κείμενο
Δευτέρα 9 Μαρτίου 2009
Το (πρώην) πάρκινγκ έγινε ΠΑΡΚΟ!
http://exarchia.pblogs.gr/2009/02/411843.html
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1000032
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1000567
http://indy.gr/newswire/oi-polites-pairnoyn-tin-poli-sta-3c7eria-toys-drasi-kai-glenti-sto-prin-parkingk-toy-tee-sta-eksar3c7eia
Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009
Ρατσιστική επίθεση και πλιάτσικο σε Πακιστανούς μετανάστες
Από Πρωτοβουλία Αναρχικών Αιγάλεω
Οι φασίστες είναι σαν τα φίδια
δαγκώνουν μόνο τους ξυπόλυτους
Επίθεση δέχτηκαν Πακιστανοί μετανάστες χτες αργά το βράδυ από ομάδα φασιστών, οι οποίοι τους χτύπησαν και τους λήστεψαν στην οδό Ζωσιμάδων στη συνοικία του Λιούμη. Είναι η τρίτη στη σειρά επίθεση αυτού του είδους με τις άλλες δύο να έχουν εξελιχθεί τις αμέσως προηγούμενες μέρες στα σκοτάδια του άλσους του Μπαρουτάδικου. Αυτή την ώρα βρίσκονται δύο φασίστες στο Β' ΑΤ Αιγάλεω με κατηγορίες για ληστεία και πρόκληση σωματικών βλαβών και 4 Πακιστανοί μετανάστες στο νοσοκομείο. Δεν γνωρίζουμε αν οι κατηγορίες προς τους φασίστες είναι πλημμεληματικού χαρακτήρα (οπότε θα περάσουν σήμερα από το αυτόφωρο, θα ζητήσουν 3ήμερη αναβολή και θα αφεθούν ελεύθεροι) ή κακουργηματικού (πράγμα απίθανο, οπότε θα κρατηθούν). Επίσης δε γνωρίζουμε ακόμη την κατάσταση των τραυματιών.
Ως πρωτοβουλία αναρχικών Αιγάλεω δεν είχε πέσει στην αντίληψή μας η δράση των φασιστών τις δύο τελευταίες μέρες μια και όλα εξελίσσονταν στα σκοτάδια. Επειδή παρακολουθούμε, ωστόσο, τις φιδότρυπες εδώ και καιρό έχουμε τις εκτιμήσεις μας για τα συγκεκριμένα περιστατικά και τα χαρακτηριστικά τους. Και για να μην στοχαζόμαστε πάνω σε ουσιαστικές ή μη απαντήσεις να θυμήσουμε ότι τον Δεκέμβρη όλα αυτά τα ασπόνδυλα είχαν εξαφανιστεί από προσώπου γης μια και κυριαρχούσε ο μεγάλος τους φόβος να πέσουν στα χέρια των εξεγερμένων...
Θα ενημερώνουμε για την υπόθεση όπως και για τις σχετικές απαντήσεις.
http://anarxikoiaigaleo.blogspot.com/
Οι φασίστες είναι σαν τα φίδια
δαγκώνουν μόνο τους ξυπόλυτους
Επίθεση δέχτηκαν Πακιστανοί μετανάστες χτες αργά το βράδυ από ομάδα φασιστών, οι οποίοι τους χτύπησαν και τους λήστεψαν στην οδό Ζωσιμάδων στη συνοικία του Λιούμη. Είναι η τρίτη στη σειρά επίθεση αυτού του είδους με τις άλλες δύο να έχουν εξελιχθεί τις αμέσως προηγούμενες μέρες στα σκοτάδια του άλσους του Μπαρουτάδικου. Αυτή την ώρα βρίσκονται δύο φασίστες στο Β' ΑΤ Αιγάλεω με κατηγορίες για ληστεία και πρόκληση σωματικών βλαβών και 4 Πακιστανοί μετανάστες στο νοσοκομείο. Δεν γνωρίζουμε αν οι κατηγορίες προς τους φασίστες είναι πλημμεληματικού χαρακτήρα (οπότε θα περάσουν σήμερα από το αυτόφωρο, θα ζητήσουν 3ήμερη αναβολή και θα αφεθούν ελεύθεροι) ή κακουργηματικού (πράγμα απίθανο, οπότε θα κρατηθούν). Επίσης δε γνωρίζουμε ακόμη την κατάσταση των τραυματιών.
Ως πρωτοβουλία αναρχικών Αιγάλεω δεν είχε πέσει στην αντίληψή μας η δράση των φασιστών τις δύο τελευταίες μέρες μια και όλα εξελίσσονταν στα σκοτάδια. Επειδή παρακολουθούμε, ωστόσο, τις φιδότρυπες εδώ και καιρό έχουμε τις εκτιμήσεις μας για τα συγκεκριμένα περιστατικά και τα χαρακτηριστικά τους. Και για να μην στοχαζόμαστε πάνω σε ουσιαστικές ή μη απαντήσεις να θυμήσουμε ότι τον Δεκέμβρη όλα αυτά τα ασπόνδυλα είχαν εξαφανιστεί από προσώπου γης μια και κυριαρχούσε ο μεγάλος τους φόβος να πέσουν στα χέρια των εξεγερμένων...
Θα ενημερώνουμε για την υπόθεση όπως και για τις σχετικές απαντήσεις.
http://anarxikoiaigaleo.blogspot.com/
Πέμπτη 5 Μαρτίου 2009
Τετάρτη 4 Μαρτίου 2009
Τρίτη 3 Μαρτίου 2009
Κυριακή 1 Μαρτίου 2009
Τεχνικό πρόβλημα στον server του Indymedia
Από χθες το απόγευμα είναι αδύνατη η πρόσβαση στο site του indymedia.athens.
Οι πιο πρόσφατες πληροφορίες αναφέρουν ότι πρόκειται για τεχνικό πρόβλημα στον server που αναμένεται να επιλυθεί σύντομα.
Οι πιο πρόσφατες πληροφορίες αναφέρουν ότι πρόκειται για τεχνικό πρόβλημα στον server που αναμένεται να επιλυθεί σύντομα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
