[…] Οι Έλληνες, όπως φαίνεται από την έρευνα, φοβούνται: τη χρεοκοπία της οικονομίας (56,6%), την ανεξέλεγκτη κοινωνική έκρηξη (51,7%) και τον κίνδυνο εκτροπής των δημοκρατικών θεσμών (25%). Από τον περασμένο Δεκέμβριο έχει ενταθεί η συχνότητα των εκδηλώσεων βίας. Το 57,1% των Ελλήνων θεωρεί ότι οι ομάδες που ασκούν βία έχουν κοινωνικό έρεισμα, γι’ αυτό και διευκολύνεται η δράση τους, ενώ περισσότεροι από 1 εκατομμύριο Έλληνες είναι αλληλέγγυοι με τις ομάδες αυτές. Επίσης, το 16,1% των ερωτωμένων αντιμετωπίζει τους κουκουλοφόρους ως γνήσια έκφραση αντίστασης. […]
«Η κρίση αλλάζει τις κοινωνικές αξίες», Το Βήμα της Κυριακής, 19-4-2009
Αν και γνωρίζουμε τον ύπουλο ρόλο των δημοσκοπήσεων στην κατασκευή συναίνεσης και τη χειραγώγηση της «κοινής γνώμης» δεν μπορούμε να μην σχολιάσουμε τα αποτελέσματα πρόσφατης δημοσκόπησης που δημοσιεύτηκε στα «ψιλά» του αστικού Τύπου χωρίς να σχολιαστεί επαρκώς όπως συνήθως συμβαίνει. Τα όσα προκύπτουν από την έρευνα επιβεβαιώνουν ότι ο πανικός των κυρίαρχων είναι δικαιολογημένος και ότι το κατάπτυστο νομοσχέδιο Δένδια είναι η νομοθετική θωράκισή τους απέναντι στην οργή των εξεγερμένων και μια απέλπιδα προσπάθεια να ποινικοποιήσουν κάθε μορφή αντίστασης από το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι της κοινωνίας και όχι, όπως επικαλούνται, μια προσπάθεια για την «καταπολέμηση της βίας και της εγκληματικότητας». Όπως επίσης γνωρίζουν πολύ καλά ότι κανένα νομοσχέδιο και καμία δύναμη καταστολής δεν μπορεί να ανακόψει τη δυναμική πορεία των εξελίξεων. Η χθεσινή πορεία του α/α κινήματος το απέδειξε περίτρανα!
Τετάρτη 29 Απριλίου 2009
Δευτέρα 27 Απριλίου 2009
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ! Διαδήλωση, Τρ. 28-4
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ Τρίτη 28 Απρίλη, πάρκο Ναυαρίνου & Ζ. Πηγής. 6μμ
Η στοχοποίηση και οι απειλές από μπάτσους, ΜΜΕ, εισαγγελείς για βίαιη εισβολή των ΜΑΤ στους αυτοοργανωμένους χώρους αγώνα αποτελούν μέρος της ευρύτερης αντιεξεγερτικής επιχείρησης της Δημοκρατίας, τη στιγμή που οι ιδέες και οι πρακτικές της αυτοοργάνωσης διαχέονται κοινωνικά σε συνθήκες κοινωνικής εξαθλίωσης και κρίσης του συστήματος.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
Η συνεχιζόμενη ομηρία των συλληφθέντων της εξέγερσης του Δεκέμβρη, το ιδιώνυμο με βάση τα μέσα αυτοπροστασίας όσων αγωνίζονται στους δρόμους, η ποινικοποίηση αντικρατικών συνθημάτων, η στρατιωτικοποίηση της καθημερινότητας με τις εκατοντάδες κάμερες και τα νεα σώματα καταστολής, η απόπειρα κατάργησης του ασύλου, είναι αποτελέσματα του φόβου τους μπροστά στη διάχυτη κοινωνική ανταρσία.
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΑ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ
Κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις & τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους
Το κείμενο του ΡΕΣΑΛΤΟ για την πορεία
Κείμενο σημερινής κατάληψης στον ρ/σ IMAGINE
Παρασκευή 24 Απριλίου 2009
Εκδήλωση Διαμαρτυρίας, Αυτοδιαχειριζόμενο Πάρκο Ναυαρίνου & Χ. Τρικούπη, Σαβ. 25-4
Τα ξημερώματα της Τετάρτης 22 Απριλίου 2009, στις 5 π.μ., το αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο Ναυαρίνου δέχτηκε απρόκλητη και ιδιαίτερα βίαιη επίθεση από τα ΜΑΤ.
Καλούμε όλους τους κατοίκους της περιοχής και τους ευαισθητοποιημένους κατοίκους όλης της πόλης να συμμετέχουν σε εκδήλωση διαμαρτυρίας το Σάββατο 25 Απριλίου στις 12 το μεσημέρι στο πάρκο Ναυαρίνου.
Ανοιχτή Συνέλευση Πάρκου
http://parkingparko.blogspot.com/
Καλούμε όλους τους κατοίκους της περιοχής και τους ευαισθητοποιημένους κατοίκους όλης της πόλης να συμμετέχουν σε εκδήλωση διαμαρτυρίας το Σάββατο 25 Απριλίου στις 12 το μεσημέρι στο πάρκο Ναυαρίνου.
Ανοιχτή Συνέλευση Πάρκου
http://parkingparko.blogspot.com/
ΣΥΝΑΥΛΙΑ ενάντια στην κρατική καταστολή, Σαβ. 25-4
Η στοχοποίηση και οι απειλές από μπάτσους, ΜΜΕ, εισαγγελείς για βίαιη εισβολή των ΜΑΤ στους αυτοοργανωμένους χώρους αγώνα αποτελούν μέρος της ευρύτερης αντιεξεγερτικής επιχείρησης της Δημοκρατίας, τη στιγμή που οι ιδέες και οι πρακτικές της αυτοοργάνωσης διαχέονται κοινωνικά σε συνθήκες κοινωνικής εξαθλίωσης και κρίσης του συστήματος.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
Η συνεχιζόμενη ομηρία των συλληφθέντων της εξέγερσης του Δεκέμβρη, το ιδιώνυμο με βάση τα μέσα αυτοπροστασίας όσων αγωνίζονται στους δρόμους, η ποινικοποίηση αντικρατικών συνθημάτων, η στρατιωτικοποίηση της καθημερινότητας με τις εκατοντάδες κάμερες και τα νεα σώματα καταστολής, η απόπειρα κατάργησης του ασύλου, είναι αποτελέσματα του φόβου τους μπροστά στη διάχυτη κοινωνική ανταρσία.
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΑ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ
ΣΥΝΑΥΛΙΑ Σάββατο 25 Απρίλη, Θησείο, 8μμ
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ Τρίτη 28 Απρίλη, πάρκο Ναυαρίνου & Ζ. Πηγής. 6μμ
Καταλήψεις, Αυτοδιαχειριζόμενα Στέκια, Αναρχικοί/ες, Αντιεξουσιαστές/στριες
Πέμπτη 23 Απριλίου 2009
Καταγγέλουμε την απρόκλητη και ιδιαίτερα βίαιη επίθεση από τα ΜΑΤ
Τα ξημερώματα της Τετάρτης 22 Απριλίου 2009, στις 5 π.μ., το αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο Ναυαρίνου δέχτηκε απρόκλητη και ιδιαίτερα βίαιη επίθεση από τα ΜΑΤ.
Το βράδυ, γύρω στις 11μ.μ., είχε προηγηθεί ρήψη δύο μολώτοφ στη διμοιρία που σταθμεύει στη Χαρ. Τρικούπη. Έξι ώρες αργότερα, τέσσερις διμοιρίες των ΜΑΤ περικύκλωσαν το πάρκο και ξυλοκόπησαν με άγριο τρόπο τον κόσμο που καθόταν εκεί χυδαιολογώντας, απειλώντας και εκφράζοντας απερίγραπτο μίσος και σαδιστική ικανοποίηση.
Δύο από αυτά τα άτομα στάλθηκαν στο νοσοκομείο με σπασμένα χέρια και ανοιγμένα κεφάλια. Τέσσερα άτομα προσήχθησαν αναίτια στη ΓΑΔΑ.
Λίγα μέτρα από το σημείο όπου πέντε μήνες πριν δολοφονήθηκε ο Αλέξης Γρηγορόπουλος βιώσαμε και πάλι να εφαρμόζεται από την πλευρά της ΕΛ.ΑΣ η λογική των μαζικών εκκαθαρίσεων, του πογκρόμ, της κοινωνικής καταστολής και της ‘συλλογικής ευθύνης’. Όλοι γνωρίζουμε ότι η κατασταλτική πολιτική που εφαρμόζεται με τη λογική της συλλογικής ευθύνης, όπου τυχαίοι περαστικοί και θαμώνες της περιοχής ξυλοκοπούνται αδιακρίτως, είναι αυθεντικό χαρακτηριστικό φασιστικών καθεστώτων.
Οι πρακτικές αυτές της ΕΛ.ΑΣ δεν μας εκπλήσουν. Γνωρίζουμε ότι είναι στα πλαίσια ενός γενικότερου σχεδίου που στόχο έχει την καταστολή, την ποινικοποίηση και την στρατικοποίηση της ευρύτερης περιοχής των Εξαρχείων, καθώς και την εξαφάνιση κάθε κοινωνικής αντίδρασης, αμφισβήτησης και συλλογικού αγώνα.
Καλούμε όλους τους κατοίκους της περιοχής και τους ευαισθητοποιημένους κατοίκους όλης της πόλης να συμμετέχουν σε εκδήλωση διαμαρτυρίας το Σάββατο 25 Απριλίου στις 12 το μεσημέρι στο πάρκο Ναυαρίνου.
Καλούμε επίσης την Τρίτη 28 Απριλίου στις 6 μ.μ. σε πορεία που ξεκινάει από το πάρκο Ναυαρίνου για την υπεράσπιση των κοινωνικών κέντρων και των καταλήψεων.
Αν δεν αντισταθούμε σε όλες τις γειτονιές, οι πόλεις μας θα γίνουν μοντέρνες φυλακές.
Ανοιχτή Συνέλευση Αυτοδιαχειριζόμενου Πάρκου Ναυαρίνου
http://parkingparko.blogspot.com/
Πογκρόμ στα Εξάρχεια!!!
Το βράδυ, γύρω στις 11μ.μ., είχε προηγηθεί ρήψη δύο μολώτοφ στη διμοιρία που σταθμεύει στη Χαρ. Τρικούπη. Έξι ώρες αργότερα, τέσσερις διμοιρίες των ΜΑΤ περικύκλωσαν το πάρκο και ξυλοκόπησαν με άγριο τρόπο τον κόσμο που καθόταν εκεί χυδαιολογώντας, απειλώντας και εκφράζοντας απερίγραπτο μίσος και σαδιστική ικανοποίηση.
Δύο από αυτά τα άτομα στάλθηκαν στο νοσοκομείο με σπασμένα χέρια και ανοιγμένα κεφάλια. Τέσσερα άτομα προσήχθησαν αναίτια στη ΓΑΔΑ.
Λίγα μέτρα από το σημείο όπου πέντε μήνες πριν δολοφονήθηκε ο Αλέξης Γρηγορόπουλος βιώσαμε και πάλι να εφαρμόζεται από την πλευρά της ΕΛ.ΑΣ η λογική των μαζικών εκκαθαρίσεων, του πογκρόμ, της κοινωνικής καταστολής και της ‘συλλογικής ευθύνης’. Όλοι γνωρίζουμε ότι η κατασταλτική πολιτική που εφαρμόζεται με τη λογική της συλλογικής ευθύνης, όπου τυχαίοι περαστικοί και θαμώνες της περιοχής ξυλοκοπούνται αδιακρίτως, είναι αυθεντικό χαρακτηριστικό φασιστικών καθεστώτων.
Οι πρακτικές αυτές της ΕΛ.ΑΣ δεν μας εκπλήσουν. Γνωρίζουμε ότι είναι στα πλαίσια ενός γενικότερου σχεδίου που στόχο έχει την καταστολή, την ποινικοποίηση και την στρατικοποίηση της ευρύτερης περιοχής των Εξαρχείων, καθώς και την εξαφάνιση κάθε κοινωνικής αντίδρασης, αμφισβήτησης και συλλογικού αγώνα.
Καλούμε όλους τους κατοίκους της περιοχής και τους ευαισθητοποιημένους κατοίκους όλης της πόλης να συμμετέχουν σε εκδήλωση διαμαρτυρίας το Σάββατο 25 Απριλίου στις 12 το μεσημέρι στο πάρκο Ναυαρίνου.
Καλούμε επίσης την Τρίτη 28 Απριλίου στις 6 μ.μ. σε πορεία που ξεκινάει από το πάρκο Ναυαρίνου για την υπεράσπιση των κοινωνικών κέντρων και των καταλήψεων.
Αν δεν αντισταθούμε σε όλες τις γειτονιές, οι πόλεις μας θα γίνουν μοντέρνες φυλακές.
Ανοιχτή Συνέλευση Αυτοδιαχειριζόμενου Πάρκου Ναυαρίνου
http://parkingparko.blogspot.com/
Πογκρόμ στα Εξάρχεια!!!
Τρίτη 21 Απριλίου 2009
Νέα κατασταλτικά μέτρα, κατειλημμένοι χώροι και συλλογικές απαντήσεις
«Επίσης, θα εκπονηθεί σχέδιο κρίσης για γενικευμένη εξέγερση ή κατά μέτωπο σύγκρουση με κουκουλοφόρους» (από άρθρο αστικής εφημερίδας στις 28/03/08, για τα νέα κατασταλτικά μέτρα της ΕΛ.ΑΣ.)
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την πόλη. Όχι, δεν είναι οι δεκάδες χιλιάδες απολύσεις, η τεράστια ποσότητα κοινωνικού πλούτου που μεταφέρεται στις τράπεζες, οι σφαίρες και οι χειροβομβίδες που εκτοξεύονται στα σώματα μας, ο περιβαλλοντικός βιασμός του οικοσυστήματος από το κεφάλαιο. Οι κρατικοί μηχανισμοί προσπαθούν να πείσουν την κοινωνία ότι για την εντεινόμενη ανασφάλεια γύρω από τις ίδιες της συνθήκες της ύπαρξης της, ευθύνεται η κατασκευασμένη από το θέαμα φιγούρα του «κουκουλοφόρου», ενώ ταυτόχρονα στοχοποιούνται οι καταλήψεις δημοσίων και ιδιωτικών κτιρίων ως τόποι τέλεσης εγκλημάτων.
Αναγορεύοντας σε νούμερο ένα εσωτερικό εχθρό τους διαδηλωτές που στέκονται μαχητικά στον δρόμο απέναντι στους δολοφόνους και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα των καταλήψεων, το κράτος και τα αφεντικά δεν προσπαθούν απλώς να κρύψουν την καταστροφική και εγκληματική φύση τους, που έγινε φανερή κοινωνικά από τις 06/12 κι έπειτα. Επιχειρούν την τρομοκράτηση των πιο ριζοσπαστικών τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας (αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος, καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενα στέκια), όντας οι ίδιοι τρομοκρατημένοι από το μέγεθος και την δυναμική της κοινωνικής-ταξικής εξέγερσης του Δεκέμβρη. Η καταστολή είναι η μόνη πρόληψη του συστήματος, μπροστά στην δομική κρίση που αντιμετωπίζει, αφού γνωρίζει ότι η σχεδιαζόμενη μεταφορά του κόστους της κρίσης στις πλάτες των εκμεταλλευόμενων ενέχει τον κίνδυνο ενός ακόμα μεγαλύτερου κι ωριμότερου εξεγερσιακού κινήματος.
Τα τελευταία χρόνια τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα αυξήθηκαν τόσο γεωμετρικά όσο και κοινωνικά, παράλληλα και σε αλληλεπίδραση με τους αγώνες που ξεσπούσαν σε διάφορα πεδία του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού (φοιτητικές, μαθητικές καταλήψεις, απεργιακές κινητοποιήσεις για το ασφαλιστικό, περιβαλλοντικοί/ τοπικοί αγώνες, κινητοποιήσεις μεταναστών και κρατουμένων κ.α.). Στα Δεκεμβριανά του 2008 συνενώθηκε ένα πλήθος υποκειμένων που δεν χωρούσαν στο ηττοπαθές πεδίο της διαμεσολάβησης και της αποσπασματικότητας, στο οποίο περιόριζαν τους αγώνες η αριστερά και οι συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες. Μέσα από την φωτιά της εξέγερσης ξεπήδησε ένα πλήθος ριζοσπαστικών κινήσεων σε γειτονιές κι εργασιακούς χώρους, πολλές από τις οποίες εδαφικοποίησαν σε κατειλημμένους χώρους, ένα άλλο μοντέλο οργάνωσης των αναγκών και των αγώνων μας, το οποίο στηρίζεται σε αντιεραρχικές συνελεύσεις, στην αυτενέργεια και την αυτοοργάνωση των ίδιων των δρώντων υποκειμένων, σε αντιεμπορευματικές σχέσεις συντροφικότητας και αλληλεγγύης.
Σε αυτή την τάση κοινωνικής-ταξικής εξάπλωσης και σύνδεσης των αυτοοργανωμένων / κινηματικών (υπο)δομών προσπαθούν να επιτεθούν με τα νέα κατασταλτικά μέτρα που σχεδιάζουν. Στοχοποιούν τις αναρχικές/αντιεξουσιαστικές καταλήψεις για να επιτεθούν συνολικά στις συλλογικότητες που μεταμορφώνουν εγκαταλειμμένους χώρους του αστικού τοπίου, σε δημόσιους χώρους συνεύρεσης και δημιουργίας. Στοχοποιούν τα αυτοδιαχειριζόμενα στέκια των σχολών και το πανεπιστημιακό άσυλο, για να επιτεθούν στην εξάπλωση του κοινωνικού ασύλου πέρα από τα ακαδημαϊκά τείχη, για να προλάβουν το ενδεχόμενο καταλήψεων σε εργασιακούς χώρους. Στοχοποιούν όσους διαδηλωτές χρησιμοποιούν μέσα αυτοπροστασίας και αντιβίας, για να προλάβουν την χρήση τους από ευρύτατα κοινωνικά κομμάτια (όπως έγινε και τον Δεκέμβρη). Φτάνουν στο σημείο να ποινικοποιήσουν την εκφορά του κοινωνικά πιο διαδεδομένου συνθήματος (που όλους μας ενώνει), κατασκευάζοντας τις αφορμές με βάση τις οποίες θα εξαπολύουν τις δολοφονικές τους επιθέσεις τα ΜΑΤ, απέναντι σε όσους/ες θα κατέβουν στον δρόμο για να αντισταθούν.
Ενισχυτικά ως προς την νομοθετική θωράκιση των μηχανισμών καταστολής, στέκεται η ιδεολογική καταστολή που εξαπολύουν τα ΜΜΕ. Προσπαθούν να διαχωρίσουν τα αγωνιζόμενα υποκείμενα σε «βίαιους κουκουλοφόρους» και σε «ειρηνικούς διαδηλωτές», σε «κακούς/εγκληματικούς» και «καλούς/κοινωνικά χρήσιμους» κατειλημμένους χώρους, προσπαθούν να διαχωρίσουν τους αναρχικούς/αντιεξουσιαστές από το ευρύτερο κοινωνικό κίνημα στο οποίο συμμετέχουν και συνδιαμορφώνουν. Ο διαχωρισμός και η κατηγοριοποίηση των αγωνιζόμενων, προλειάνει το έδαφος της κατασταλτικής επίθεσης που σχεδιάζουν και εξαπολύουν.
Επιπροσθέτως, η θεαματική προβολή τη καταστολής αναλαμβάνει να αποθαρρύνει κι ένα ποσοστό δυνητικών εχθρών (με συμπληρωματικό στόχο τη πρόκληση απέχθειας όχι γι’ αυτούς που χρησιμοποιούν τα όπλα καταστολής, αλλά για τους δημιουργούς της αταξίας στην πόλη). Οι σύγχρονοι ειδικοί της καταστολής άντλησαν σημαντικά διδάγματα απ’ τα πειράματα συμπεριφοριστών ψυχολόγων των αρχών και μέσων του εικοστού αιώνα. Η δημιουργία μιας ισχυρής τραυματικής ανάμνησης ως συνέπεια μίας αυθόρμητης ή μη πράξης προκαλεί στο άτομο την εγκαθίδρυση μιας λογικά αυθαίρετης σχέσης αιτίου-αποτελέσματος, ερεθίσματος- αντίδρασης· ενός εξαρτημένου αντανακλαστικού. Το δόγμα της μηδενικής ανοχής προσπαθεί να επανεγκαθιδρυθεί ως γενικευμένη συνθήκη στην μητρόπολη, μετά το καίριο πλήγμα που δέχθηκε τον Δεκέμβρη, μέσω αυτής της στρατηγικής. Κάθε πρακτική αντιβίας, κάθε πρόθεση εκφοράς αντισυστημικού λόγου, κάθε αυτοοργανωμένη πρακτική, πρέπει να έχει στο νου της την κατασταλτική συνθήκη που εξαπολύεται εναντίον της.
Μέσα σε αυτήν την συνθήκη, μέσα σε ένα πλέγμα καταστολής που έρχεται να υπερασπιστεί την πασιφανή σαθρότητα και το αδιέξοδο του πολιτικού/ κοινωνικού συστήματος, ο ρόλος που μπορούν να διαδραματίσουν οι καταλήψεις μπορεί να είναι από καίριος ως και καθοριστικός για τη διάρρηξη των κατεστημένων κοινωνικών δομών. Ο χώρος που καταλαμβάνεται αποκτά ζωή, μορφή και περιεχόμενο, έξω από λογικές ιδιοκτησίας, επιχειρώντας να συγκροτήσει μια αντισυστημική νησίδα με προοπτικές εξάπλωσης και διάχυσης στο κοινωνικό όλον. Το εγχείρημα δεν αποζητά μια εσωστρεφή, αυτάρεσκη και εναλλακτική πολιτική οριοθέτηση, αφομοιώσιμη και οριακά επαινετή από το κρατικό κατεστημένο. Αποσκοπεί στην αποδόμηση του κοινωνικοπολιτικού είναι, μέσα από τη μετωπική του σύγκρουση με αυτό και παράλληλα μέσα από την οικοδόμηση της νέας πραγματικότητας. Μια πραγματικότητα που στα θεμέλια της αλληλεγγύης και της αμοιβαιότητας παράγει νέο λόγο και δράση μέσα από αυτοοργανωμένες συνελεύσεις και πολιτικές ζυμώσεις.
Πολιτικές ζυμώσεις που δεν εξαντλούνται ούτε στη μερικότητα των διαμεσολαβημένων διεκδικήσεων, ούτε στην αυτάρκεια των ιδεολογικών περιχαρακώσεων, αλλά βασίζονται στην ανάγκη σύνδεσης των κοινωνικών απαντήσεων με τα συνολικότερα προτάγματα που άφησε ο Δεκέμβρης και απαιτεί η οξύτητα της επίθεσης που δέχεται το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας. Τα πάρκινγκ που γίνονται πάρκα, τα άδεια σπίτια που γεμίζουν ζωή, οι λαϊκές συνελεύσεις στις γειτονιές που κοιτάνε τον ορίζοντα πέρα από τα σπίτια τους, οι συλλογικότητες εργαζομένων που σκέφτονται πέρα από τον κλάδο τους. Όλα αυτά τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα χρειάζεται να συντονίσουν τις λέξεις και τις πράξεις τους ενάντια στο άγονο έδαφος των μερικοτήτων, των διαχωρισμών, των ιεραρχήσεων και των πολιτικών στρατηγικών που μηχανορραφούν υπέρ της σταθερότητας του παλαιού κόσμου.
(το κείμενο βασίστηκε πάνω στην εισήγηση για εκδήλωση - συζήτηση στις 26/03 με θέμα «Νέα κατασταλτικά μέτρα, στοχοποίηση καταλήψεων και οι συλλογικές μας απαντήσεις»)
Κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά
http://pat61.wordpress.com/
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την πόλη. Όχι, δεν είναι οι δεκάδες χιλιάδες απολύσεις, η τεράστια ποσότητα κοινωνικού πλούτου που μεταφέρεται στις τράπεζες, οι σφαίρες και οι χειροβομβίδες που εκτοξεύονται στα σώματα μας, ο περιβαλλοντικός βιασμός του οικοσυστήματος από το κεφάλαιο. Οι κρατικοί μηχανισμοί προσπαθούν να πείσουν την κοινωνία ότι για την εντεινόμενη ανασφάλεια γύρω από τις ίδιες της συνθήκες της ύπαρξης της, ευθύνεται η κατασκευασμένη από το θέαμα φιγούρα του «κουκουλοφόρου», ενώ ταυτόχρονα στοχοποιούνται οι καταλήψεις δημοσίων και ιδιωτικών κτιρίων ως τόποι τέλεσης εγκλημάτων.
Αναγορεύοντας σε νούμερο ένα εσωτερικό εχθρό τους διαδηλωτές που στέκονται μαχητικά στον δρόμο απέναντι στους δολοφόνους και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα των καταλήψεων, το κράτος και τα αφεντικά δεν προσπαθούν απλώς να κρύψουν την καταστροφική και εγκληματική φύση τους, που έγινε φανερή κοινωνικά από τις 06/12 κι έπειτα. Επιχειρούν την τρομοκράτηση των πιο ριζοσπαστικών τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας (αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος, καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενα στέκια), όντας οι ίδιοι τρομοκρατημένοι από το μέγεθος και την δυναμική της κοινωνικής-ταξικής εξέγερσης του Δεκέμβρη. Η καταστολή είναι η μόνη πρόληψη του συστήματος, μπροστά στην δομική κρίση που αντιμετωπίζει, αφού γνωρίζει ότι η σχεδιαζόμενη μεταφορά του κόστους της κρίσης στις πλάτες των εκμεταλλευόμενων ενέχει τον κίνδυνο ενός ακόμα μεγαλύτερου κι ωριμότερου εξεγερσιακού κινήματος.
Τα τελευταία χρόνια τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα αυξήθηκαν τόσο γεωμετρικά όσο και κοινωνικά, παράλληλα και σε αλληλεπίδραση με τους αγώνες που ξεσπούσαν σε διάφορα πεδία του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού (φοιτητικές, μαθητικές καταλήψεις, απεργιακές κινητοποιήσεις για το ασφαλιστικό, περιβαλλοντικοί/ τοπικοί αγώνες, κινητοποιήσεις μεταναστών και κρατουμένων κ.α.). Στα Δεκεμβριανά του 2008 συνενώθηκε ένα πλήθος υποκειμένων που δεν χωρούσαν στο ηττοπαθές πεδίο της διαμεσολάβησης και της αποσπασματικότητας, στο οποίο περιόριζαν τους αγώνες η αριστερά και οι συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες. Μέσα από την φωτιά της εξέγερσης ξεπήδησε ένα πλήθος ριζοσπαστικών κινήσεων σε γειτονιές κι εργασιακούς χώρους, πολλές από τις οποίες εδαφικοποίησαν σε κατειλημμένους χώρους, ένα άλλο μοντέλο οργάνωσης των αναγκών και των αγώνων μας, το οποίο στηρίζεται σε αντιεραρχικές συνελεύσεις, στην αυτενέργεια και την αυτοοργάνωση των ίδιων των δρώντων υποκειμένων, σε αντιεμπορευματικές σχέσεις συντροφικότητας και αλληλεγγύης.
Σε αυτή την τάση κοινωνικής-ταξικής εξάπλωσης και σύνδεσης των αυτοοργανωμένων / κινηματικών (υπο)δομών προσπαθούν να επιτεθούν με τα νέα κατασταλτικά μέτρα που σχεδιάζουν. Στοχοποιούν τις αναρχικές/αντιεξουσιαστικές καταλήψεις για να επιτεθούν συνολικά στις συλλογικότητες που μεταμορφώνουν εγκαταλειμμένους χώρους του αστικού τοπίου, σε δημόσιους χώρους συνεύρεσης και δημιουργίας. Στοχοποιούν τα αυτοδιαχειριζόμενα στέκια των σχολών και το πανεπιστημιακό άσυλο, για να επιτεθούν στην εξάπλωση του κοινωνικού ασύλου πέρα από τα ακαδημαϊκά τείχη, για να προλάβουν το ενδεχόμενο καταλήψεων σε εργασιακούς χώρους. Στοχοποιούν όσους διαδηλωτές χρησιμοποιούν μέσα αυτοπροστασίας και αντιβίας, για να προλάβουν την χρήση τους από ευρύτατα κοινωνικά κομμάτια (όπως έγινε και τον Δεκέμβρη). Φτάνουν στο σημείο να ποινικοποιήσουν την εκφορά του κοινωνικά πιο διαδεδομένου συνθήματος (που όλους μας ενώνει), κατασκευάζοντας τις αφορμές με βάση τις οποίες θα εξαπολύουν τις δολοφονικές τους επιθέσεις τα ΜΑΤ, απέναντι σε όσους/ες θα κατέβουν στον δρόμο για να αντισταθούν.
Ενισχυτικά ως προς την νομοθετική θωράκιση των μηχανισμών καταστολής, στέκεται η ιδεολογική καταστολή που εξαπολύουν τα ΜΜΕ. Προσπαθούν να διαχωρίσουν τα αγωνιζόμενα υποκείμενα σε «βίαιους κουκουλοφόρους» και σε «ειρηνικούς διαδηλωτές», σε «κακούς/εγκληματικούς» και «καλούς/κοινωνικά χρήσιμους» κατειλημμένους χώρους, προσπαθούν να διαχωρίσουν τους αναρχικούς/αντιεξουσιαστές από το ευρύτερο κοινωνικό κίνημα στο οποίο συμμετέχουν και συνδιαμορφώνουν. Ο διαχωρισμός και η κατηγοριοποίηση των αγωνιζόμενων, προλειάνει το έδαφος της κατασταλτικής επίθεσης που σχεδιάζουν και εξαπολύουν.
Επιπροσθέτως, η θεαματική προβολή τη καταστολής αναλαμβάνει να αποθαρρύνει κι ένα ποσοστό δυνητικών εχθρών (με συμπληρωματικό στόχο τη πρόκληση απέχθειας όχι γι’ αυτούς που χρησιμοποιούν τα όπλα καταστολής, αλλά για τους δημιουργούς της αταξίας στην πόλη). Οι σύγχρονοι ειδικοί της καταστολής άντλησαν σημαντικά διδάγματα απ’ τα πειράματα συμπεριφοριστών ψυχολόγων των αρχών και μέσων του εικοστού αιώνα. Η δημιουργία μιας ισχυρής τραυματικής ανάμνησης ως συνέπεια μίας αυθόρμητης ή μη πράξης προκαλεί στο άτομο την εγκαθίδρυση μιας λογικά αυθαίρετης σχέσης αιτίου-αποτελέσματος, ερεθίσματος- αντίδρασης· ενός εξαρτημένου αντανακλαστικού. Το δόγμα της μηδενικής ανοχής προσπαθεί να επανεγκαθιδρυθεί ως γενικευμένη συνθήκη στην μητρόπολη, μετά το καίριο πλήγμα που δέχθηκε τον Δεκέμβρη, μέσω αυτής της στρατηγικής. Κάθε πρακτική αντιβίας, κάθε πρόθεση εκφοράς αντισυστημικού λόγου, κάθε αυτοοργανωμένη πρακτική, πρέπει να έχει στο νου της την κατασταλτική συνθήκη που εξαπολύεται εναντίον της.
Μέσα σε αυτήν την συνθήκη, μέσα σε ένα πλέγμα καταστολής που έρχεται να υπερασπιστεί την πασιφανή σαθρότητα και το αδιέξοδο του πολιτικού/ κοινωνικού συστήματος, ο ρόλος που μπορούν να διαδραματίσουν οι καταλήψεις μπορεί να είναι από καίριος ως και καθοριστικός για τη διάρρηξη των κατεστημένων κοινωνικών δομών. Ο χώρος που καταλαμβάνεται αποκτά ζωή, μορφή και περιεχόμενο, έξω από λογικές ιδιοκτησίας, επιχειρώντας να συγκροτήσει μια αντισυστημική νησίδα με προοπτικές εξάπλωσης και διάχυσης στο κοινωνικό όλον. Το εγχείρημα δεν αποζητά μια εσωστρεφή, αυτάρεσκη και εναλλακτική πολιτική οριοθέτηση, αφομοιώσιμη και οριακά επαινετή από το κρατικό κατεστημένο. Αποσκοπεί στην αποδόμηση του κοινωνικοπολιτικού είναι, μέσα από τη μετωπική του σύγκρουση με αυτό και παράλληλα μέσα από την οικοδόμηση της νέας πραγματικότητας. Μια πραγματικότητα που στα θεμέλια της αλληλεγγύης και της αμοιβαιότητας παράγει νέο λόγο και δράση μέσα από αυτοοργανωμένες συνελεύσεις και πολιτικές ζυμώσεις.
Πολιτικές ζυμώσεις που δεν εξαντλούνται ούτε στη μερικότητα των διαμεσολαβημένων διεκδικήσεων, ούτε στην αυτάρκεια των ιδεολογικών περιχαρακώσεων, αλλά βασίζονται στην ανάγκη σύνδεσης των κοινωνικών απαντήσεων με τα συνολικότερα προτάγματα που άφησε ο Δεκέμβρης και απαιτεί η οξύτητα της επίθεσης που δέχεται το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας. Τα πάρκινγκ που γίνονται πάρκα, τα άδεια σπίτια που γεμίζουν ζωή, οι λαϊκές συνελεύσεις στις γειτονιές που κοιτάνε τον ορίζοντα πέρα από τα σπίτια τους, οι συλλογικότητες εργαζομένων που σκέφτονται πέρα από τον κλάδο τους. Όλα αυτά τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα χρειάζεται να συντονίσουν τις λέξεις και τις πράξεις τους ενάντια στο άγονο έδαφος των μερικοτήτων, των διαχωρισμών, των ιεραρχήσεων και των πολιτικών στρατηγικών που μηχανορραφούν υπέρ της σταθερότητας του παλαιού κόσμου.
(το κείμενο βασίστηκε πάνω στην εισήγηση για εκδήλωση - συζήτηση στις 26/03 με θέμα «Νέα κατασταλτικά μέτρα, στοχοποίηση καταλήψεων και οι συλλογικές μας απαντήσεις»)
Κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά
http://pat61.wordpress.com/
Τετάρτη 15 Απριλίου 2009
Ανοιχτή συνέλευση εξεγερμένων, Τετ. 15-4
Ανοιχτή συνέλευση εξεγερμένων για την αλληλεγγύη στους διωκόμενους της εξέγερσης.
Πολυτεχνείο, αίθουσα Γκίνη, Τετάρτη 15 Απριλίου 2009, 19:00
Πολυτεχνείο, αίθουσα Γκίνη, Τετάρτη 15 Απριλίου 2009, 19:00
Προβολή της ταινίας «Η κομμούνα», Τετ. 15-4 & Πεμ. 16-4
Προβολή της ταινίας «Η κομμούνα»
Τετάρτη 15 Απριλίου, 20:00: Προβολή του α΄ μέρους της ταινίας.
Πέμπτη 16 Απριλίου, 20.00: Προβολή του β΄ μέρους της ταινίας.
Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά
http://pat61.wordpress.com/
Τρίτη 14 Απριλίου 2009
Εκδήλωση-συζήτηση με συντρόφους από το Βανκούβερ του Καναδά, Τρ. 14-4
Συζήτηση-ενημέρωση με συντρόφους από το Βανκούβερ του Καναδά για την ανταλλαγή εμπειριών και ιδεών πάνω στην αναρχική σκέψη και δράση, με αφορμή την Χειμερινή Ολυμπιάδα του 2010 στην πόλη τους και την αντίσταση σε αυτήν.
Τρίτη 14 Απριλίου 2009, 19:00, Πολυτεχνείο, Γκίνη
Διοργάνωση: για την γενίκευση της εξεγερσιακής σύγκρουσης
http://athens.indymedia.org/calendar/event.php?id=17581
RADIO ALICE: Προβολή ταινίας, Τρ. 14-4
http://protovouliaxalandriou.blogspot.com/
Προβολή της ταινίας "Δουλεύοντας με το πάσο μας" (τίτλος στα ιταλικά "Lavorare con lentezza"). Η ταινία αναφέρεται στο Ράδιο Αλίκη και στην περίοδο της ιταλικής αυτονομίας (1976-77).
«Να δώσουμε φωνή στην επιθυμία μας. Κάθε κολεκτίβα και ένα ραδιόφωνο. Ας εκπέμψουμε ο ένας πάνω στον άλλο»
Τρίτη 14 Απριλίου ώρα 20.00, Κατάληψη Κτήματος Πραποπουλου, Χαλάνδρι
Ο χώρος της κατάληψης βρίσκεται στην οδό Προφήτη Ηλία 49, απέναντι από την είσοδο του Θεάτρου Ρεματιάς.
Λεωφορεία, στάση "Γιασεμιών": 402 από σταθμό metro Κατεχάκη και 412 από πρώην σταθμό metro Χαλανδρίου.
Δευτέρα 13 Απριλίου 2009
Σάββατο 11 Απριλίου 2009
Παρασκευή 10 Απριλίου 2009
Ανοιχτή συνέλευση για τη δημιουργία ενιαίου αναρχικού κινήματος
Αθήνα, Παρασκευή 10 Απριλίου 2009, 19:00, ΕΜΠ, κτήριο Γκίνη.
Συζήτηση για την πραγματοποίηση εκδήλωσης με θέμα την εργασιακή και κρατική καταστολή.
Πρωτοβουλία για ενιαίο αναρχικό πολυμορφικό κίνημα
Συζήτηση για την πραγματοποίηση εκδήλωσης με θέμα την εργασιακή και κρατική καταστολή.
Πρωτοβουλία για ενιαίο αναρχικό πολυμορφικό κίνημα
Συγκέντρωση - Πορεία αλληλεγγύης στους διωκόμενους του Δεκέμβρη, Σαβ. 11-4, 12.00
Πέμπτη 9 Απριλίου 2009
Ανοιχτή Επιστολή του πατέρα του κρατούμενου Ηλία Νικολάου
Στις 13/1/2009 πρώτες πρωινές ώρες, συλλαμβάνεται ο γιος μου, σε αρκετή απόσταση από τα γραφεία της δημοτικής αστυνομίας, ως ύποπτος για εμπρησμό στην είσοδο του κτηρίου.
Ξυλοκοπείται άγρια, προσάγεται στη ΓΑΔΘ κάτω από βάρβαρη συμπεριφορά των διωκτικών αρχών, έχοντας πέραν των άλλων και δύο κατάγματα στο αριστερό του χέρι, όπου του τοποθετείται γύψος. «Γλίστρησε κατά την καταδίωξη» θα δηλώσουν οι διωκτικές αρχές. Πώς να μην τους πιστέψουμε, πώς να μην είναι όπως τα λένε; Έτσι είχε γλιστρήσει και ο φοιτητής με τη ζαρντινιέρα…
Σύνηθες φαινόμενο. Όπως πιστέψαμε πριν λίγο καιρό ότι ο αστυνομικός επέστρεψε επειδή κινδύνεψε από ένα 15χρονο αγόρι (Αλέξη) και αναγκάσθηκε να πυροβολήσει για να προστατευθεί. Εξοστρακισμός θα πει το σύστημα. Τους πιστέψαμε και πάλι!!!
Την ίδια μέρα της Τρίτης 13/1/2009 εκτυλίσσεται το «θέατρο του παραλόγου». Είκοσι και πλέον αστυνομικοί της ασφάλειας εισβάλλουν στο σπίτι του γιου μου στην Θεσσαλονίκη και ποδοπατούν όποιο βιβλίο βρίσκουν στο γραφείο του. Εισβάλλουν στο εστιατόριο όπου εργάζεται, αδειάζουν τα ράφια της κουζίνας, τρομοκρατούν τους πελάτες που επέλεξαν το συγκεκριμένο μαγαζί για φαγητό.
Λίγη ώρα αργότερα άλλοι τόσοι αστυνομικοί της ασφάλειας έρχονται στο σπίτι μου στην Κοζάνη. Με βρίσκουν τυχαία στο γκαράζ του αυτοκινήτου και χωρίς καν να πουν ποιοι είναι, ποιος τους στέλνει, για ποιο λόγο ήρθαν, αρπάζουν τα κλειδιά του αυτοκινήτου από τα χέρια μου και το κάνουν φύλλο και φτερό. Ύστερα με πάνε σηκωτό μέσα στο σπίτι μου, όπου ο έλεγχος συνεχίζεται χωρίς κανένας να δώσει μια εξήγηση ούτε σε μένα, ούτε στην γυναίκα μου.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας οι ίδιοι αστυνομικοί εισβάλλουν στο πατρικό μου σπίτι στο χωριό (είκοσι χιλιόμετρα από την πόλη), όπου διαμένει μόνη της, η ηλικίας 83 χρονών μητέρα μου. Βλέπετε λίγη ώρα πριν ενώ βρισκόταν στο σπίτι μου στην Κοζάνη, μου ζητούσαν επίμονα να τους ακολουθήσω στο χωριό. Αρνήθηκα λέγοντας τους, ότι το σπίτι στο χωριό είναι της μάνας μου. Εκεί αφού μίλησε κάποιος τηλεφωνικά μπροστά μου με κάποιον ανώτερο, μου είπαν χαρακτηριστικά.
«Αφού το σπίτι στο χωριό δεν είναι δικό σου τότε δεν θα πάμε».
Πάλι τους πιστέψαμε !!!
Αφηνιασμένοι έψαχναν παντού μπας και εντοπίσουν το παραμικρό και «δέσει το πράγμα», σε μια κακοφτιαγμένη αστυνομική ιστορία.
Τα αποτελέσματα της έρευνας; ΕΥΡΗΜΑΤΑ Τ Ι Π Ο Τ Α.
Το βράδυ της ίδιας μέρας ο γιος μου οδηγείται κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας (!) στην ανακρίτρια όπου παίρνει 48ωρη προθεσμία να απολογηθεί. Την Πέμπτη το μεσημέρι απολογείται στην ανακρίτρια. Η εικόνα των διωκτικών αρχών έξω από τα γραφεία ανακριτή και εισαγγελέα, εικόνα έντονης βαρβαρότητας. Αστυνομικοί έχουν περικυκλώσει τον γιο μου και το δικηγόρο του, ενώ δεκαπέντε και πλέον άνδρες των ΜΑΤ, με πανοπλίες, ασπίδες, δημιουργούν ασφυκτικό κλοιό ανάμεσα στο γιο μου, στο δικηγόρο του από την μια και σε μένα, τη μάνα του, τον αδελφό του, την κοπέλα του και τη θεία του από την άλλη. Οι ασπίδες των ΜΑΤ είναι καρφωμένες στα πρόσωπα μας.
Στόχος ? Να μη μπορούμε να βλέπουμε έστω από μακριά το παιδί μας. Ίσως έτσι προστάτευαν τη χώρα, τη δημοκρατία από εξωτερικό κίνδυνο (ασύμμετρη απειλή;).
Η δημοκρατία σε όλο της το μεγαλείο.
Ούτε το κλάμα, ούτε τα λόγια της μάνας του γιου μου, «Σας παρακαλώ αφήστε με τουλάχιστον να βλέπω το παιδί μου έστω από μακριά», δεν τους συγκίνησε.
Η απόλυτη τάξη στο αποκορύφωμα της!!!!
Ε Λ Ε Ο Σ!
Το κατηγορητήριο;
Δύο (2) πλημμελήματα και ένα (1) κακούργημα. Μόνη μαρτυρία, η κατάθεση ενός αστυνομικού.
«Μαρτυρίες καρμπόν από ΜΑΤατζήδες », θα γράψει γενικά η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία σε άρθρο της, τρεις μέρες αργότερα στις 18/1/2009. Αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Συλλήψεις στο σωρό έκανε η ΕΛ.ΑΣ, ενώ δεκάδες συλληφθέντες παραπέμπονται με μόνο στοιχείο έ ω λ ε ς κ α τ α θ έ σ ε ι ς α σ τ υ ν ο μ ι κ ώ ν. Ωστόσο τις περισσότερες φορές οι κατηγορίες της ΕΛ.ΑΣ καταρρέουν. Οι μαρτυρίες των αστυνομικών αποδεικνύονται δ ι κ α σ τ ι κ ά α ν α ξ ι ό π ι σ τ ε ς».
Το αποτέλεσμα όμως είναι ότι οι προφυλακίσεις συνεχίζονται και τα παιδιά παραμένουν φυλακισμένα.
Ο γιος μου αρνείται επίμονα τις κατηγορίες. Αρνείται τα πάντα, όπως και την υποτιθέμενη «επ’ αυτοφώρω σύλληψη του ». Απλά γιατί είχε μεταφέρει έναν συνάδελφό του στο σπίτι του στην περιοχή μετά τη δουλειά και δεν έχει καμιά σχέση με το γεγονός.
Παρ’ όλα αυτά όμως κρίνεται προφυλακιστέος.
Οι αστυνομικοί της Ασφάλειας με το που ακούν την απόφαση αυτή πανηγυρίζουν μπροστά του, μπροστά μας. Πέτυχαν αυτό που ήθελαν. Την προφυλάκιση του.
Ο γιος μου οδηγείται με συνοπτικές διαδικασίες την ίδια μέρα στις φυλακές της Άμφισσας. Η οδύσσεια του γιου μου συνεχίζεται.
Σε μένα, στην οικογένεια μου, μένει Ο ΤΡΟΜΟΣ, Ο ΘΥΜΟΣ, Η ΝΤΡΟΠΗ, Η ΝΤΡΟΠΗ, Η ΝΤΡΟΠΗ…
Όχι για τον γιο μου. Α Ν Τ Ι Θ Ε Τ Α.
• Για τις διωκτικές μας αρχές.
• Για την κοινωνία μας που επιτρέπει να συμβαίνουν όλα αυτά με την απάθεια, την αδράνεια που τα αντιμετωπίζει.
• Για όλους τους γονείς που τα βλέπουμε, που τα παρακολουθούμε, που τα ζούμε και παρ’ όλα αυτά μας δέρνει η «απάθεια του καναπέ».
• Για όλους εμάς, τη γενιά μας, τους «βολεμένους της καθημερινότητας ».
• Για μένα που επέλεξα τα τελευταία χρόνια να παρακολουθώ όλα αυτά και να τα σχολιάζω από μακριά και αφ’ υψηλού.
• Για μένα που από τα δεκαοκτώ μου χρόνια φοιτητής, επέλεξα, εντάχθηκα, αγωνίστηκα, με όλες μου τις δυνάμεις σε έναν πολιτικό χώρο, ο οποίος πρότεινε, ψήφισε και πρώτος εφάρμοσε τον αντιτρομοκρατικό νόμο (τρομονόμο), όχι για τους πραγματικούς τρομοκράτες, αλλά για τους νέους, τους μαθητές, τους φοιτητές, τα παιδιά μας, για όλα τα παιδιά. Που ακόμα και σήμερα, διστάζει πολιτικά να αναγνωρίσει ότι έκανε λάθος.
• Για τα μέσα ενημέρωσης που σε μια σύμπλευση με την κυβερνητική αντίληψη, βλέπουν στην καθημερινότητα μόνο «κουκουλοφόρους», «ταραξίες», «κατεστραμμένες περιουσίες».
• Για την σημερινή πολιτεία που δεν «ακούει», αγανακτεί και αντιδρά παράνομα, βάρβαρα, επειδή υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα στην κοινωνία μας, που δεν συμβιβάζονται, διαμαρτύρονται με όλη αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια.
Από την άλλη μεριά, νιώθω περήφανος για τον γιο μου που είναι σήμερα προφυλακισμένος με ένα ψεύτικο, στημένο, φτιαγμένο στα μέτρα των διωκτικών αρχών κατηγορητήριο.
Γ Ι Α Τ Ι;
• Γιατί απλά διαμαρτύρεται.
• Γιατί νοιάζεται.
• Γιατί έχει άποψη, την οποία και κοινοποιεί.
• Γιατί διεκδικεί την δική του καθημερινότητα.
• Γιατί δεν συμβιβάζεται με τα κακώς κείμενα της κοινωνίας μας.
• Γιατί βιώνει όπως όλοι μας, την οικονομική κρίση σε συνθήκες αστυνομικής, πολιτικής, οικονομικής και θρησκευτικής διαφθοράς και απορρίπτει όπως οι περισσότεροι νέοι τον «εφιάλτη του φρικτού μέλλοντος».
• Γιατί απλά είναι Α ν α ρ χ ι κ ό ς και θέλουν να πλήξουν τον ιδεολογικό και πολιτικό του χώρο.
Ότι δεν πέτυχε η αστυνομία με την ενεργοποίηση του καθεστώτος ομηρίας που βρισκόταν για ένα (1) χρόνο ο γιος μου, μαζί με άλλους δύο φίλους του, μετά το απίστευτο διογκωμένο κατηγορητήριο που έστησαν και τότε οι διωκτικές αρχές, επεδίωξαν και το κατάφεραν τώρα, στέλνοντας τον στην φυλακή. Έτσι εκδικητικά. Γι’ αυτό και πανηγυρίζουν.
Η χώρα μας μαστίζεται καθημερινά από κάθε είδους σκάνδαλα και είναι όλοι τους σήμερα ελεύθεροι. Άλλοι φορτωμένοι με ένα σωρό σκάνδαλα στην πλάτη τους, αρνούνται ακόμα και να παρουσιαστούν στην δικαιοσύνη για να απολογηθούν, προκαλώντας έτσι την κοινωνία μας. Όμως δεν τους αγγίζει, δεν τους πειράζει κανείς.
Τους προφυλάσσει το ίδιο το σύστημα.
Δυστυχώς η ασφάλεια, οι διωκτικές αρχές, στην προσπάθεια τους να κάνουν τους πολίτες κάθε πόλης να νοιώθουν ασφαλείς, κατασκευάζουν ενόχους, στερώντας σήμερα από μένα, από την γυναίκα μου και από πολλούς άλλους γονείς τα παιδιά μας.
Φ Τ Α Ν Ε Ι Π Ι Α!
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΓΙΟ ΜΑΣ!
Νικόλαος Νικολάου, Κοζάνη
Ξυλοκοπείται άγρια, προσάγεται στη ΓΑΔΘ κάτω από βάρβαρη συμπεριφορά των διωκτικών αρχών, έχοντας πέραν των άλλων και δύο κατάγματα στο αριστερό του χέρι, όπου του τοποθετείται γύψος. «Γλίστρησε κατά την καταδίωξη» θα δηλώσουν οι διωκτικές αρχές. Πώς να μην τους πιστέψουμε, πώς να μην είναι όπως τα λένε; Έτσι είχε γλιστρήσει και ο φοιτητής με τη ζαρντινιέρα…
Σύνηθες φαινόμενο. Όπως πιστέψαμε πριν λίγο καιρό ότι ο αστυνομικός επέστρεψε επειδή κινδύνεψε από ένα 15χρονο αγόρι (Αλέξη) και αναγκάσθηκε να πυροβολήσει για να προστατευθεί. Εξοστρακισμός θα πει το σύστημα. Τους πιστέψαμε και πάλι!!!
Την ίδια μέρα της Τρίτης 13/1/2009 εκτυλίσσεται το «θέατρο του παραλόγου». Είκοσι και πλέον αστυνομικοί της ασφάλειας εισβάλλουν στο σπίτι του γιου μου στην Θεσσαλονίκη και ποδοπατούν όποιο βιβλίο βρίσκουν στο γραφείο του. Εισβάλλουν στο εστιατόριο όπου εργάζεται, αδειάζουν τα ράφια της κουζίνας, τρομοκρατούν τους πελάτες που επέλεξαν το συγκεκριμένο μαγαζί για φαγητό.
Λίγη ώρα αργότερα άλλοι τόσοι αστυνομικοί της ασφάλειας έρχονται στο σπίτι μου στην Κοζάνη. Με βρίσκουν τυχαία στο γκαράζ του αυτοκινήτου και χωρίς καν να πουν ποιοι είναι, ποιος τους στέλνει, για ποιο λόγο ήρθαν, αρπάζουν τα κλειδιά του αυτοκινήτου από τα χέρια μου και το κάνουν φύλλο και φτερό. Ύστερα με πάνε σηκωτό μέσα στο σπίτι μου, όπου ο έλεγχος συνεχίζεται χωρίς κανένας να δώσει μια εξήγηση ούτε σε μένα, ούτε στην γυναίκα μου.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας οι ίδιοι αστυνομικοί εισβάλλουν στο πατρικό μου σπίτι στο χωριό (είκοσι χιλιόμετρα από την πόλη), όπου διαμένει μόνη της, η ηλικίας 83 χρονών μητέρα μου. Βλέπετε λίγη ώρα πριν ενώ βρισκόταν στο σπίτι μου στην Κοζάνη, μου ζητούσαν επίμονα να τους ακολουθήσω στο χωριό. Αρνήθηκα λέγοντας τους, ότι το σπίτι στο χωριό είναι της μάνας μου. Εκεί αφού μίλησε κάποιος τηλεφωνικά μπροστά μου με κάποιον ανώτερο, μου είπαν χαρακτηριστικά.
«Αφού το σπίτι στο χωριό δεν είναι δικό σου τότε δεν θα πάμε».
Πάλι τους πιστέψαμε !!!
Αφηνιασμένοι έψαχναν παντού μπας και εντοπίσουν το παραμικρό και «δέσει το πράγμα», σε μια κακοφτιαγμένη αστυνομική ιστορία.
Τα αποτελέσματα της έρευνας; ΕΥΡΗΜΑΤΑ Τ Ι Π Ο Τ Α.
Το βράδυ της ίδιας μέρας ο γιος μου οδηγείται κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας (!) στην ανακρίτρια όπου παίρνει 48ωρη προθεσμία να απολογηθεί. Την Πέμπτη το μεσημέρι απολογείται στην ανακρίτρια. Η εικόνα των διωκτικών αρχών έξω από τα γραφεία ανακριτή και εισαγγελέα, εικόνα έντονης βαρβαρότητας. Αστυνομικοί έχουν περικυκλώσει τον γιο μου και το δικηγόρο του, ενώ δεκαπέντε και πλέον άνδρες των ΜΑΤ, με πανοπλίες, ασπίδες, δημιουργούν ασφυκτικό κλοιό ανάμεσα στο γιο μου, στο δικηγόρο του από την μια και σε μένα, τη μάνα του, τον αδελφό του, την κοπέλα του και τη θεία του από την άλλη. Οι ασπίδες των ΜΑΤ είναι καρφωμένες στα πρόσωπα μας.
Στόχος ? Να μη μπορούμε να βλέπουμε έστω από μακριά το παιδί μας. Ίσως έτσι προστάτευαν τη χώρα, τη δημοκρατία από εξωτερικό κίνδυνο (ασύμμετρη απειλή;).
Η δημοκρατία σε όλο της το μεγαλείο.
Ούτε το κλάμα, ούτε τα λόγια της μάνας του γιου μου, «Σας παρακαλώ αφήστε με τουλάχιστον να βλέπω το παιδί μου έστω από μακριά», δεν τους συγκίνησε.
Η απόλυτη τάξη στο αποκορύφωμα της!!!!
Ε Λ Ε Ο Σ!
Το κατηγορητήριο;
Δύο (2) πλημμελήματα και ένα (1) κακούργημα. Μόνη μαρτυρία, η κατάθεση ενός αστυνομικού.
«Μαρτυρίες καρμπόν από ΜΑΤατζήδες », θα γράψει γενικά η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία σε άρθρο της, τρεις μέρες αργότερα στις 18/1/2009. Αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Συλλήψεις στο σωρό έκανε η ΕΛ.ΑΣ, ενώ δεκάδες συλληφθέντες παραπέμπονται με μόνο στοιχείο έ ω λ ε ς κ α τ α θ έ σ ε ι ς α σ τ υ ν ο μ ι κ ώ ν. Ωστόσο τις περισσότερες φορές οι κατηγορίες της ΕΛ.ΑΣ καταρρέουν. Οι μαρτυρίες των αστυνομικών αποδεικνύονται δ ι κ α σ τ ι κ ά α ν α ξ ι ό π ι σ τ ε ς».
Το αποτέλεσμα όμως είναι ότι οι προφυλακίσεις συνεχίζονται και τα παιδιά παραμένουν φυλακισμένα.
Ο γιος μου αρνείται επίμονα τις κατηγορίες. Αρνείται τα πάντα, όπως και την υποτιθέμενη «επ’ αυτοφώρω σύλληψη του ». Απλά γιατί είχε μεταφέρει έναν συνάδελφό του στο σπίτι του στην περιοχή μετά τη δουλειά και δεν έχει καμιά σχέση με το γεγονός.
Παρ’ όλα αυτά όμως κρίνεται προφυλακιστέος.
Οι αστυνομικοί της Ασφάλειας με το που ακούν την απόφαση αυτή πανηγυρίζουν μπροστά του, μπροστά μας. Πέτυχαν αυτό που ήθελαν. Την προφυλάκιση του.
Ο γιος μου οδηγείται με συνοπτικές διαδικασίες την ίδια μέρα στις φυλακές της Άμφισσας. Η οδύσσεια του γιου μου συνεχίζεται.
Σε μένα, στην οικογένεια μου, μένει Ο ΤΡΟΜΟΣ, Ο ΘΥΜΟΣ, Η ΝΤΡΟΠΗ, Η ΝΤΡΟΠΗ, Η ΝΤΡΟΠΗ…
Όχι για τον γιο μου. Α Ν Τ Ι Θ Ε Τ Α.
• Για τις διωκτικές μας αρχές.
• Για την κοινωνία μας που επιτρέπει να συμβαίνουν όλα αυτά με την απάθεια, την αδράνεια που τα αντιμετωπίζει.
• Για όλους τους γονείς που τα βλέπουμε, που τα παρακολουθούμε, που τα ζούμε και παρ’ όλα αυτά μας δέρνει η «απάθεια του καναπέ».
• Για όλους εμάς, τη γενιά μας, τους «βολεμένους της καθημερινότητας ».
• Για μένα που επέλεξα τα τελευταία χρόνια να παρακολουθώ όλα αυτά και να τα σχολιάζω από μακριά και αφ’ υψηλού.
• Για μένα που από τα δεκαοκτώ μου χρόνια φοιτητής, επέλεξα, εντάχθηκα, αγωνίστηκα, με όλες μου τις δυνάμεις σε έναν πολιτικό χώρο, ο οποίος πρότεινε, ψήφισε και πρώτος εφάρμοσε τον αντιτρομοκρατικό νόμο (τρομονόμο), όχι για τους πραγματικούς τρομοκράτες, αλλά για τους νέους, τους μαθητές, τους φοιτητές, τα παιδιά μας, για όλα τα παιδιά. Που ακόμα και σήμερα, διστάζει πολιτικά να αναγνωρίσει ότι έκανε λάθος.
• Για τα μέσα ενημέρωσης που σε μια σύμπλευση με την κυβερνητική αντίληψη, βλέπουν στην καθημερινότητα μόνο «κουκουλοφόρους», «ταραξίες», «κατεστραμμένες περιουσίες».
• Για την σημερινή πολιτεία που δεν «ακούει», αγανακτεί και αντιδρά παράνομα, βάρβαρα, επειδή υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα στην κοινωνία μας, που δεν συμβιβάζονται, διαμαρτύρονται με όλη αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια.
Από την άλλη μεριά, νιώθω περήφανος για τον γιο μου που είναι σήμερα προφυλακισμένος με ένα ψεύτικο, στημένο, φτιαγμένο στα μέτρα των διωκτικών αρχών κατηγορητήριο.
Γ Ι Α Τ Ι;
• Γιατί απλά διαμαρτύρεται.
• Γιατί νοιάζεται.
• Γιατί έχει άποψη, την οποία και κοινοποιεί.
• Γιατί διεκδικεί την δική του καθημερινότητα.
• Γιατί δεν συμβιβάζεται με τα κακώς κείμενα της κοινωνίας μας.
• Γιατί βιώνει όπως όλοι μας, την οικονομική κρίση σε συνθήκες αστυνομικής, πολιτικής, οικονομικής και θρησκευτικής διαφθοράς και απορρίπτει όπως οι περισσότεροι νέοι τον «εφιάλτη του φρικτού μέλλοντος».
• Γιατί απλά είναι Α ν α ρ χ ι κ ό ς και θέλουν να πλήξουν τον ιδεολογικό και πολιτικό του χώρο.
Ότι δεν πέτυχε η αστυνομία με την ενεργοποίηση του καθεστώτος ομηρίας που βρισκόταν για ένα (1) χρόνο ο γιος μου, μαζί με άλλους δύο φίλους του, μετά το απίστευτο διογκωμένο κατηγορητήριο που έστησαν και τότε οι διωκτικές αρχές, επεδίωξαν και το κατάφεραν τώρα, στέλνοντας τον στην φυλακή. Έτσι εκδικητικά. Γι’ αυτό και πανηγυρίζουν.
Η χώρα μας μαστίζεται καθημερινά από κάθε είδους σκάνδαλα και είναι όλοι τους σήμερα ελεύθεροι. Άλλοι φορτωμένοι με ένα σωρό σκάνδαλα στην πλάτη τους, αρνούνται ακόμα και να παρουσιαστούν στην δικαιοσύνη για να απολογηθούν, προκαλώντας έτσι την κοινωνία μας. Όμως δεν τους αγγίζει, δεν τους πειράζει κανείς.
Τους προφυλάσσει το ίδιο το σύστημα.
Δυστυχώς η ασφάλεια, οι διωκτικές αρχές, στην προσπάθεια τους να κάνουν τους πολίτες κάθε πόλης να νοιώθουν ασφαλείς, κατασκευάζουν ενόχους, στερώντας σήμερα από μένα, από την γυναίκα μου και από πολλούς άλλους γονείς τα παιδιά μας.
Φ Τ Α Ν Ε Ι Π Ι Α!
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΓΙΟ ΜΑΣ!
Νικόλαος Νικολάου, Κοζάνη
Τετάρτη 8 Απριλίου 2009
Πορεία ενάντια στην καταστολή, Πεμ. 9-4
Πορεία από τα Προπύλαια προς τη Βουλή διοργανώνουν Εργατικά σωματεία, φοιτητικοί σύλλογοι και πολιτικές οργανώσεις την Πέμπτη 09 – 04 - 2009 στις 6.30 μ.μ.
Με κεντρικά συνθήματα
- Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
- ΟΧΙ ΣΤΑ ΝΕΑ ΙΔΙΩΝΥΜΑ (κουκούλες, περιύβριση αρχής)
- ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ
- ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ
Απευθυνόμαστε σε όλες τις δυνάμεις των κινημάτων των εργαζομένων και της νεολαίας.
Όλα τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης στην πλάτη των εργαζομένων και της νεολαίας (πάγωμα μισθών, απολύσεις, κατάρρευση ασφαλιστικού συστήματος, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης) αυτό επιδιώκουν οι κυρίαρχες αστικές δυνάμεις. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ φορούν τη μάσκα του προστάτη της Δημοκρατίας, του Νόμου και της Τάξης, και επιχειρούν στο όνομα της «ασφάλειας» να τρομοκρατήσουν την κοινωνία.
Ανακοινώνονται μέτρα για την περιστολή του δικαιώματος στη διαδήλωση και στην πολιτική έκφραση (ιδιώνυμο κουκουλοφορίας, περιύβριση αρχής), επαναφέρεται η συζήτηση για το πανεπιστημιακό άσυλο, αλλά και παίρνονται μέτρα έντασης του αυταρχισμού στις φυλακές (μεγαλύτερες ποινές για τη χρήση κινητών, χορήγηση άδειας μόνο με σύμφωνη γνώμη Εισαγγελέα, ειδικές πτέρυγες για ισοβίτες).
Την ταξικότητα των μέτρων αποκαλύπτει η πρόταση για κατάργηση της προφυλάκισης, αλλά μόνο για τα περιουσιακά αδικήματα, δηλαδή για τα εγκλήματα «λευκού κολλάρου». Ρύθμιση που προφανώς αποσκοπεί στο να μην προφυλακίζονται οι απατεώνες και καταχραστές βιομήχανοι, τραπεζίτες και χρηματιστές, οι κάθε Εφραίμ, και τα καλόπαιδα (golden boys) του εκάστοτε κόμματος εξουσίας που διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα.
Απέναντι στην αυταρχική θωράκιση του κράτους ο μόνος δρόμος είναι ο μαζικός λαϊκός αγώνας για να σπάσουμε την τρομοκρατία στο δρόμο, για να υπερασπίσουμε στην πράξη και να διευρύνουμε τις λαϊκές ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα.
Σύλλογοι, Σωματεία, Οργανώσεις
Οι φυλακισμένοι ξανά στο στόχαστρο...!
Η τάξη και η ασφάλεια αποτελούν την κουκούλα της κρίσης
Αντικατασταλτική διαδήλωση
Τα νέα μέτρα δεν μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν!
Όχι στα νέα τρομοκρατικά μέτρα!
Δευτέρα 6 Απριλίου 2009
Κείμενο της Ανοιχτής συνέλευσης του πάρκου Ναυαρίνου
Στο πάρκο της Ζωοδόχου Πηγής, Ναυαρίνου και Χαριλάου Τρικούπη συνεχίζουμε να απελευθερώνουμε τη γη και την καρδιά μας.
Η κατάληψη του πρώην πάρκινγκ στις 7 Μαρτίου μέσα σε ελάχιστο χρόνο κατάφερε να κάνει πραγματικότητα αυτό που 19 χρόνια τώρα το κράτος και ο δήμος με τους θεσμούς και τα “φιλόδοξα” προγράμματα τους απαξίωναν. Ένα πάρκο στη γειτονιά μας.
Από την πρώτη μέρα γεννήθηκε με διάθεση γιορτής και παιχνιδιού, μαζί με τα δέντρα, τα χρώματα, την παιδική χαρά, τις δημιουργικές κατασκευές και τις εκδηλώσεις, ένας χώρος όπου συναντιούνται κι επικοινωνούν πλήθος κάτοικοι όλων των ηλικιών και απόψεων.
Ένας ανοιχτός χώρος δημιουργικής έκφρασης και διαλόγου, με δράσεις και διαδικασίες οι οποίες στηρίζονται στην αυτο-οργάνωση, την άμεση δημοκρατία, τις αντι-ιεραρχικές δομές και την αυτενέργεια των συμμετεχόντων.
Αντί να μπαζώσουμε άλλο ένα ρέμα, αντί να χτίσουμε άλλον έναν ακάλυπτο, αντί να περιμένουμε ένα πάρκο-υπόγειο πάρκινγκ με τραπεζοκαθίσματα, πλακοστρώσεις και καγκελάκια, δημιουργήσαμε με προσωπική εργασία όλων μας ένα δημόσιο, συλλογικό, αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο. Η γειτονιά καθώς και κάθε είδους τεχνίτες και επαγγελματίες (ξυλουργοί, αρχιτέκτονες, εργάτες, εστιάτορες, γεωπόνοι, δάσκαλοι, μουσικοί, φαρμακοποιοί) από την πρώτη στιγμή στηρίζουν ενεργά και συνδιαμορφώνουν το πάρκο.
Μέσα στους χώρους που παίρνουμε στα χέρια μας εμπιστευόμαστε ξανά τους εαυτούς μας, τις ικανότητές και τη δύναμή μας. Χτίζουμε σχέσεις με υλικά την έμπρακτη αλληλεγγύη, το σεβασμό, την αξιοπρέπεια και τη μνήμη. Θέλουμε το πάρκο να αποτελέσει μία νησίδα με προοπτικές κοινωνικής εξάπλωσης και διάχυσης αντισυστημικών απαντήσεων και προταγμάτων σε ευρύτερες κοινωνικές ομάδες.
Με όσες δυσκολίες κι αν υπάρχουν – οι οποίες εμπλουτίζουν τις εμπειρίες και τις γνώσεις μας – είμαστε αποφασισμένοι να κρατήσουμε το πάρκο στα χέρια μας.
Η ανοιχτή συνέλευση του πάρκου προτείνει και δημιουργεί νέες μορφές λειτουργίας ελεύθερων ανοιχτών χώρων. Είναι αλληλέγγυα σε κάθε εγχείρημα ατόμων και συλλογικοτήτων που αγωνίζεται και αντιστέκεται στα επιθετικά σχέδια εμπορευματικής εκμετάλλευσης και καταστολής κάθε ιδιωτικού και κρατικού μηχανισμού.
Αυτή η ιστορία μόλις άρχισε κι επιμένει να γράφεται στους δρόμους και στις γειτονιές.
Ανοιχτή συνέλευση πάρκου Ναυαρίνου, Ζ. Πηγής και Χ. Τρικούπη.
http://parkingparko.blogspot.com/2009/04/blog-post_05.html
Η κατάληψη του πρώην πάρκινγκ στις 7 Μαρτίου μέσα σε ελάχιστο χρόνο κατάφερε να κάνει πραγματικότητα αυτό που 19 χρόνια τώρα το κράτος και ο δήμος με τους θεσμούς και τα “φιλόδοξα” προγράμματα τους απαξίωναν. Ένα πάρκο στη γειτονιά μας.
Από την πρώτη μέρα γεννήθηκε με διάθεση γιορτής και παιχνιδιού, μαζί με τα δέντρα, τα χρώματα, την παιδική χαρά, τις δημιουργικές κατασκευές και τις εκδηλώσεις, ένας χώρος όπου συναντιούνται κι επικοινωνούν πλήθος κάτοικοι όλων των ηλικιών και απόψεων.
Ένας ανοιχτός χώρος δημιουργικής έκφρασης και διαλόγου, με δράσεις και διαδικασίες οι οποίες στηρίζονται στην αυτο-οργάνωση, την άμεση δημοκρατία, τις αντι-ιεραρχικές δομές και την αυτενέργεια των συμμετεχόντων.
Αντί να μπαζώσουμε άλλο ένα ρέμα, αντί να χτίσουμε άλλον έναν ακάλυπτο, αντί να περιμένουμε ένα πάρκο-υπόγειο πάρκινγκ με τραπεζοκαθίσματα, πλακοστρώσεις και καγκελάκια, δημιουργήσαμε με προσωπική εργασία όλων μας ένα δημόσιο, συλλογικό, αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο. Η γειτονιά καθώς και κάθε είδους τεχνίτες και επαγγελματίες (ξυλουργοί, αρχιτέκτονες, εργάτες, εστιάτορες, γεωπόνοι, δάσκαλοι, μουσικοί, φαρμακοποιοί) από την πρώτη στιγμή στηρίζουν ενεργά και συνδιαμορφώνουν το πάρκο.
Μέσα στους χώρους που παίρνουμε στα χέρια μας εμπιστευόμαστε ξανά τους εαυτούς μας, τις ικανότητές και τη δύναμή μας. Χτίζουμε σχέσεις με υλικά την έμπρακτη αλληλεγγύη, το σεβασμό, την αξιοπρέπεια και τη μνήμη. Θέλουμε το πάρκο να αποτελέσει μία νησίδα με προοπτικές κοινωνικής εξάπλωσης και διάχυσης αντισυστημικών απαντήσεων και προταγμάτων σε ευρύτερες κοινωνικές ομάδες.
Με όσες δυσκολίες κι αν υπάρχουν – οι οποίες εμπλουτίζουν τις εμπειρίες και τις γνώσεις μας – είμαστε αποφασισμένοι να κρατήσουμε το πάρκο στα χέρια μας.
Η ανοιχτή συνέλευση του πάρκου προτείνει και δημιουργεί νέες μορφές λειτουργίας ελεύθερων ανοιχτών χώρων. Είναι αλληλέγγυα σε κάθε εγχείρημα ατόμων και συλλογικοτήτων που αγωνίζεται και αντιστέκεται στα επιθετικά σχέδια εμπορευματικής εκμετάλλευσης και καταστολής κάθε ιδιωτικού και κρατικού μηχανισμού.
Αυτή η ιστορία μόλις άρχισε κι επιμένει να γράφεται στους δρόμους και στις γειτονιές.
Ανοιχτή συνέλευση πάρκου Ναυαρίνου, Ζ. Πηγής και Χ. Τρικούπη.
http://parkingparko.blogspot.com/2009/04/blog-post_05.html
Τετάρτη 1 Απριλίου 2009
Όλοι στους δρόμους! Πανελλαδική απεργία, Πέμπτη 2-4
Καλέσματα:
http://mathites-genova.blogspot.com/
http://athens.indymedia.org/calendar/event.php?id=17398
http://athens.indymedia.org/calendar/event.php?id=17348
http://athens.indymedia.org/calendar/event.php?id=17385
http://athens.indymedia.org/calendar/event.php?id=17438
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1012874
http://mathites-genova.blogspot.com/
http://athens.indymedia.org/calendar/event.php?id=17398
http://athens.indymedia.org/calendar/event.php?id=17348
http://athens.indymedia.org/calendar/event.php?id=17385
http://athens.indymedia.org/calendar/event.php?id=17438
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1012874
Τέρμα τα ψέματα! Συλλογική Κουζίνα - Δημιουργικές Αντιστάσεις
Μετά τα μαγειρέματα στο παρκάκι Κύπρου και Πατησίων, στον Άγιο Παντελεήμονα, στο αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο της Ναυαρίνου λέμε επιτέλους να λειτουργήσουμε ως Συλλογική Κουζίνα
Μαζευόμαστε στο Αυτόνομο Στέκι (Ζ. Πηγής και Ισαύρων) την Τετάρτη 1 Απριλίου από τις 17.00 μέχρι τις 20.00 για να μαγειρέψουμε και να φάμε όλοι μαζί.
Στόχος μας είναι οι συναντήσεις μας να γίνουν σταθερές και εβδομαδιαίες.
Δεν υπάρχει αντίτιμο παρά μόνο προαιρετική συνεισφορά.
Mail επικοινωνίας: sillogikikouzina@riseup.net
Συλλογική Κουζίνα - Δημιουργικές Αντιστάσεις
ΤΟ ΦΑΪ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ Η ΑΦΟΡΜΗ
Νόστιμη αυτονομία και αλλαγή ένα γεύμα την φορά.
ΜΙΑ ΣΥΝΤΑΓΗ ΑΣΤΕΡΙ
Όχι μόνοι μας πια. Όλοι μαζί και συλλογικά. Ανταλλάσσουμε ιδέες, συνταγές, εμπειρίες και φαγητά για την πνευματική και όχι μόνο διατροφή μας.
Μαζί σχεδιάζουμε – προμηθευόμαστε τα συστατικά – μαγειρεύουμε – τρώμε.
Με τους φίλους μας, με τους συναγωνιστές μας, με όποιον θέλει.
ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ
* Καλό φαγητό με άμεση θετική επίδραση στο πνεύμα και το σώμα.
* Αντι-ιεραρχική διαχείριση.
* Διάθεση δικτύωσης και κοινωνικοποίησης.
* Άρνηση προκαθορισμένων ρόλων στην κουζίνα και στο τραπέζι.
* Κάτι λίγο από όλους. Χωρίς αντίτιμο, χωρίς διαφοροποίηση παραγωγού και καταναλωτή, πρακτικής και θεωρητικής προσέγγισης.
* Ανοικτή συνέλευση όπου όλοι έχουν λόγο στις συνταγές, στα μενού, στα τραπέζια και στους τρόπους.
ΑΝΑΜΕΙΓΝΥΟΥΜΕ ΤΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ
Εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές, μετανάστες, γονείς, παιδιά, νέοι, γέροι, όλοι.
Αναμειγνύουμε, μπερδεύουμε, συνθέτουμε κουλτούρες, ανάγκες, κουβέντες, μυρωδιές, μπαχαρικά, γέλια, τεχνικές. Δίνουμε έμφαση στο μοίρασμα της δουλειάς και της χαράς που έχει η ενασχόληση με τη μαγειρική. Σχεδιάζουμε τραπέζια, κάνουμε γιορτές.
ΑΝΑΚΑΤΕΥΟΥΜΕ ΚΑΛΑ
Η κουζίνα μας ενώνει.
Μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλον, γνωριζόμαστε, τρώμε και πίνουμε. Μιλάμε για τα βιολογικά, τα φυτοφαγικά, τα πολιτικά της διατροφής, τα πρακτικά της ζωής.
Ανταλλάσσουμε ιδέες, τεχνικές γνώσεις.
Φτιάχνουμε κι άλλες κουζίνες. 1, 2, 1000 συλλογικές κουζίνες.
ΦΕΡΝΟΥΜΕ ΣΕ ΒΡΑΣΜΟ
Στηρίζουμε καταλήψεις, δράσεις, εκδηλώσεις, κινήματα, ομάδες.
ΞΕΣΚΕΠΑΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΝΑ ΣΙΓΟΒΡΑΣΕΙ
Φτιάχνουμε ένα δίκτυο προμηθευτών, μαγείρων, υποδομών και ομοτράπεζων που είναι πεινασμένοι για δράσεις και ανοικτοί σε διαφορετικές γεύσεις με ακόρεστη περιέργεια για νέες μαγειρικές απόπειρες.
ΣΕΡΒΙΡΟΥΜΕ ΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ
Μαθαίνουμε καλούς τρόπους με διαχρονικές αξίες.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ΙΣΟΤΗΤΑ - ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ - ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ - ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
Μαζευόμαστε στο Αυτόνομο Στέκι (Ζ. Πηγής και Ισαύρων) την Τετάρτη 1 Απριλίου από τις 17.00 μέχρι τις 20.00 για να μαγειρέψουμε και να φάμε όλοι μαζί.
Στόχος μας είναι οι συναντήσεις μας να γίνουν σταθερές και εβδομαδιαίες.
Δεν υπάρχει αντίτιμο παρά μόνο προαιρετική συνεισφορά.
Mail επικοινωνίας: sillogikikouzina@riseup.net
Συλλογική Κουζίνα - Δημιουργικές Αντιστάσεις
ΤΟ ΦΑΪ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ Η ΑΦΟΡΜΗ
Νόστιμη αυτονομία και αλλαγή ένα γεύμα την φορά.
ΜΙΑ ΣΥΝΤΑΓΗ ΑΣΤΕΡΙ
Όχι μόνοι μας πια. Όλοι μαζί και συλλογικά. Ανταλλάσσουμε ιδέες, συνταγές, εμπειρίες και φαγητά για την πνευματική και όχι μόνο διατροφή μας.
Μαζί σχεδιάζουμε – προμηθευόμαστε τα συστατικά – μαγειρεύουμε – τρώμε.
Με τους φίλους μας, με τους συναγωνιστές μας, με όποιον θέλει.
ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ
* Καλό φαγητό με άμεση θετική επίδραση στο πνεύμα και το σώμα.
* Αντι-ιεραρχική διαχείριση.
* Διάθεση δικτύωσης και κοινωνικοποίησης.
* Άρνηση προκαθορισμένων ρόλων στην κουζίνα και στο τραπέζι.
* Κάτι λίγο από όλους. Χωρίς αντίτιμο, χωρίς διαφοροποίηση παραγωγού και καταναλωτή, πρακτικής και θεωρητικής προσέγγισης.
* Ανοικτή συνέλευση όπου όλοι έχουν λόγο στις συνταγές, στα μενού, στα τραπέζια και στους τρόπους.
ΑΝΑΜΕΙΓΝΥΟΥΜΕ ΤΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ
Εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές, μετανάστες, γονείς, παιδιά, νέοι, γέροι, όλοι.
Αναμειγνύουμε, μπερδεύουμε, συνθέτουμε κουλτούρες, ανάγκες, κουβέντες, μυρωδιές, μπαχαρικά, γέλια, τεχνικές. Δίνουμε έμφαση στο μοίρασμα της δουλειάς και της χαράς που έχει η ενασχόληση με τη μαγειρική. Σχεδιάζουμε τραπέζια, κάνουμε γιορτές.
ΑΝΑΚΑΤΕΥΟΥΜΕ ΚΑΛΑ
Η κουζίνα μας ενώνει.
Μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλον, γνωριζόμαστε, τρώμε και πίνουμε. Μιλάμε για τα βιολογικά, τα φυτοφαγικά, τα πολιτικά της διατροφής, τα πρακτικά της ζωής.
Ανταλλάσσουμε ιδέες, τεχνικές γνώσεις.
Φτιάχνουμε κι άλλες κουζίνες. 1, 2, 1000 συλλογικές κουζίνες.
ΦΕΡΝΟΥΜΕ ΣΕ ΒΡΑΣΜΟ
Στηρίζουμε καταλήψεις, δράσεις, εκδηλώσεις, κινήματα, ομάδες.
ΞΕΣΚΕΠΑΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΝΑ ΣΙΓΟΒΡΑΣΕΙ
Φτιάχνουμε ένα δίκτυο προμηθευτών, μαγείρων, υποδομών και ομοτράπεζων που είναι πεινασμένοι για δράσεις και ανοικτοί σε διαφορετικές γεύσεις με ακόρεστη περιέργεια για νέες μαγειρικές απόπειρες.
ΣΕΡΒΙΡΟΥΜΕ ΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ
Μαθαίνουμε καλούς τρόπους με διαχρονικές αξίες.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ΙΣΟΤΗΤΑ - ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ - ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ - ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
Τετάρτη, 1η Απριλίου: Ημέρα κουκουλοφορίας
1η Απρίλη,Ημέρα της Κουκούλας.Στις 6.30 στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη στη Σταδίου,με κουκούλες,μάσκες κλπ.ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ!Ναι στην κουκούλα,όχι στο κουκούλωμα!
http://imeratiskoukoulas.blogspot.com/
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
