O κόσμος παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τα γεγονότα στην Ελλάδα. Τη στιγμή που οι Αρχές πασχίζουν να παρουσιάσουν την οργισμένη αντίδραση των νέων στην αστυνομική βία ως ανεύθυνες πράξεις ενός βίαιου όχλου, οι νέοι έχουν μια διαφορετική κατανόηση: πιεσμένοι από την υψηλή ανεργία και τον εχθρικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται από τις κορυφές της κοινωνικής ιεραρχίας, δείχνουν αποφασισμένοι να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους.
Τα τελευταία 40 χρόνια, κοινωνικοί επιστήμονες, πολιτικοί και δημοσιογράφοι θεωρούν πως βρισκόμαστε σε μια μεταμοντέρνα εποχή όπου η κοινωνική εξέγερση (για ριζική κοινωνική αλλαγή ούτε λόγος) είναι πρακτικά ανέφικτη. Σύμφωνα με την άποψη αυτή, τα γεγονότα του 1968 στο Παρίσι, στην Πόλη του Μεξικού, στο Σικάγο κ.τ.λ. δεν ήταν παρά η τελευταία αναλαμπή του μοντερνισμού, αν όχι της ίδιας της Ιστορίας. Μια και τώρα έφτασε το τέλος «μεγάλων αφηγήσεων» όπως ο σοσιαλισμός, όλη η πολιτική γίνεται αποσπασματική και μερική.
Το μόνο στο οποίο μπορούμε να προσβλέπουμε είναι επιμέρους μεταρρυθμίσεις. Έρχεται όμως στον νου η άποψη που ο μεγάλος Γάλλος φιλόσοφος και κοινωνιολόγος Ηenri Lefebvre διατύπωσε μετά τα γεγονότα του γαλλικού Μάη: «Η πραγματικότητα διαψεύδει τις προβλέψεις». Το ερώτημα είναι σήμερα αν η παρούσα ελληνική έκρηξη μπορεί να θεωρηθεί ως ο προάγγελος μιας νέας εποχής, όχι μόνο διαμαρτυρίας και αντίστασης, αλλά και ριζικής κοινωνικής αλλαγής.
Ο Στ. Αρόνοβιτς είναι καθηγητής Πολιτικής Κοινωνιολογίας, Πολιτισμικών Σπουδών στο Graduate Center του Πανεπιστημίου της Πόλης της Νέας Υόρκης (CUΝΥ). Συγγραφέας δεκάδων βιβλίων πάνω στην ταξική δομή, την κουλτούρα, και την κοινωνιολογία της επιστήμης είναι συνιδρυτής (με τους Fredric Jameson και John Βrenkman) της επιθεώρησης «Social Τext».
Πηγή: http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4494016
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου